است و در سال 557ه توسط ابوزيد بندار بن محمد بن الحسين بن الحسن بن محمد بن يونس البراوستانى تحرير و استنساخ شده و نسخه هاى ديگر متعلق است به قرون هفتم و هشتم تا قرن يازدهم هجرى.
در چند مورد معدود براى تكميل و اتمام داستان از نسخه مطبوع سال 1315ش كه خود از روى نسخه خطى كتابخانه سلطنتى تهران و كتابخانه آستان قدس رضوى در مشهد آماده طبع شده، استفاده نمود. نسخه خطى كتابخانه سلطنتى از روى نسخه اى مخطوط، كه در سال 947 ش كتابت يافته، دستنويسى شده است.
گاهى مطالب يك داستان از روى دو نسخه مخطوط فراهم و تكميل گرديد و زمانى براى اتمام آن از نسخه هاى خطى و چاپى مدد گرفت.
اكنون به طريق اجمال به وصف هر يك از نسخ خطى و عكسى كه كتاب حاضر از روى آنها تنظيم و تأليف شده، مى پردازد:
1. ميكروفيلم شماره 2904 متعلق به كتابخانه مركزى دانشگاه تهران
عكسى كه از روى اين ميكروفيلم تهيه شد، مربوط است به نسخه خطى شماره 136 كتابخانه آستان قدس رضوى كه در سال 557ه توسط ابوزيد بندار بن محمد بن الحسين بن الحسن بن محمد بن يونس البراوستانى تحرير و استنساخ شده و مشتمل است بر اوايل سوره مزمل تا آخر قرآن اين نسخه به شماره عمومى 1338 در كتابخانه آستان قدس ثبت شده و در سال 1067ه آن را وقف نموده اند، داراى 217 ورق، 434 صفحه و در هر ورق نوزده سطر و به قطع 12×18 سانتى متر است.
2. ميكروفيلم شماره 2903 كتابخانه مركزى دانشگاه تهران
از روى همين ميكروفيلم نسخه اى عكسى، كه داراى 334 ورق و 688 صفحه و در هر صفحه بيست سطر است، تهيه شد.
