كورش برفت و با بخت نَصّر كارزار كرد و بنى اسرائيل را از دست او بستد و حُلىّ بيت المقدس ازو بگرفت و باز به جاى خودش آورد و بنى اسرائيل پس از آن به چند سال بر طاعت و استقامت بايستادند بار ديگر با سر معصيت شدند. خداوند تعالى پادشاهى را بريشان مسلط كرد نام او انطياحورس. به غزاى بنى اسرائيل آمد تا به بيت المقدس آمد و اهلش را به بردگى ببرد و بيت المقدس بسوخت و ايشان را گفت: اى بنى اسرائيل! اگر ديگر با سر معصيت شويد، ما با شما با سر غارت و سبى شويم.
بنى اسرائيل با سر معصيت شدند. خداى تعالى پادشاهى را بر ايشان مسلط كرد از روم نام [او] فاقس بن اسيابوس بيامد و با ايشان كارزار كرد در برّ و بحر ايشان غارت كرد و حلى بيت المقدس بياورد... . ^۱
بنى اسرائيل چون احداث ايشان بسيار شدى، خداى تعالى پيغمبرى فرستادى به ايشان تا اعذار و انذار كند و تجديد احكام تورات كند تا چون عذاب به ايشان آيد، خداى تعالى عذر انگيخته باشد و اول وقتى كه ايشان را افتاد به سبب احداث و جنايات كه مى كردند، آن بود كه پادشاهى نام او صديقه هم از ايشان بر ايشان پادشاه شد و در روزگار او خداى تعالى شعيا بن [ا]مضيا را به پيغامبرى بفرستاد و او از پيش زكريا و عيسى و يحيى آمد و او آن بود كه بنى اسرائيل را بشارت داد به عيسى (عليه الصلوة والسلام) و محمد صلى الله عليه و آله بشارت و مژده باد تو را اى پادشاه كه مردى بيايد كه بر خر نشيند و اگر پس او مردى كه صاحب شتر باشد.
مدتى اين مرد پادشاهى كرد و بنى اسرائيل و مقام او در بيت المقدس بود. چون مدت او به سر آمد و وفات او نزديك رسيد و شعياى پيغامبر با او بود، خداى تعالى سخاريب ملك بابل را بر ايشان مسلط كرد. بيامد با ششصد هزار سوار گرد بيت

بود تا آنكه حق تعالى او را هلاك كرد بر دست داوود در مهلكه طالوت. سعيد بن المسيب گفت: بُختُ نَصّر بود. سعيد جُبير گفت: سخاريت بود. حسن بصرى گفت: عمالقه بودند، ريختند ميان سراها.
پس ازين ما شما را بر ايشان دولت و كَرَّت و رجعت داديم و شما را دست بر ايشان قوى كرديم و مدد كرديم شما را به مالها و فرزندان نرينه يعنى شما را مدد و عدد داديم تا توانگر و بسيار شدى و شمار كرديم بيشتر به انصار و اعوان.
حذيفة بن اليمان گفت: در قصه اين آيات كه رسول صلى الله عليه و آله گفت كه چون بنى اسرائيل تعدى و ظلم از حد ببردند و پيغامبران را كشتن گرفتند. خداى تعالى ملك پارس بُخْتُ نَصّر را بر ايشان مسلط كرد و ملك و پادشاهى او هفتصد سال بود. بيامد با لشكرى بسيار به در بيت المقدس فرود آمد و آن را حصار داد و بگشاد و هفتاد هزار هرد را بر خون يحيى بن زكريا بكشت و اهل بيت المقدس را برده كرد و آن شهر را به غارت داد و سلب و حلىّ بيت المقدس بياورد و از آن جمله صد هزار و هفتاد كردون كران بار از مالها و حُلىّ ايشان از آنجا بياورد.
حذيفه گفت من گفتم: يا رسول اللّه ! بيت المقدس همانا جاى بزرگوار بوده است. گفت آن را سليمان بن داوود بنا كرد از زر و ياقوت و زبرجد و ملاطش زر بود و خشتش سيم بود و ستونهاش زر بود از آن مالها كه خداى تعالى داده بود سليمان را و شياطين مسخر او بودند تا آنچه او مى خواست مى آوردند از اقصاى عالم. بُخْتُ نَصّر اين همه مالها ببرد و به بابل آمد و اسيران بنى اسرائيل را با خود آنجا برد و ايشان در دست او صد سال بماندند و ايشان را به بندگى مى داشت و بُخْت نَصّر و لشكرش گبر مى بودند و در ميان اين بنى اسرائيل بعضى صالحان و پيغمبرزادگان بودند. خداوند تعالى بر زبان بعضى پيغمبر امر كرد پادشاهى از پادشاهان پارس را نام او كورش و او مردى مؤمن بود كه برو و بنى اسرائيل را از دست بخت نَصّر بستان و حُلىّ به بيت المقدس نيز ازو بستان و باز جاى خودش برسان.