در خبر است كه حواريان عيسى دوازده مرد بودند. در سياحتِ عيسى با عيسى مى گرديد در سَهْل و جَبَل و بَرّ و بَحر. چون گرسنه شدندى، گفتندى: يا روح اللّه ! ما گرسنه ايم. عيسى عليه السلام دست در زمين زدى ^۱ ؛ اگر سَهْل بودى و اگر جَبل، نان بيرون آوردى، به عدد هر مردى دو نان. چون تشنه شدندى، گفتندى: يا روح اللّه ! ما تشنه شديم. او دست به زمين يا كوه زدى و آب بيرون آوردى. آب باز خوردندى.
روزى گفتندى: يا رسول اللّه ! بهتر از ما در جهان كيست؟ چون گرسنه شويم، تو ما را طعام دهى و چون تشنه شويم، تو ما را آب دهى و در صحبت [و] خدمت تو با تو مى گرديم و عجايب مى بينيم. عيسى عليه السلام گفت: از شما بهتر آن باشد كه از كسب دست خود خورد. ايشان بيامدند، اختيار گازرى كردند و جامه مردمان مى شستند و مزد[ى كه] بر آن مى ستدند، قناعت مى كردند.
... ابن عون گفت پادشاهى از جمله پادشاهان طعامى ساخت و مردمان صالح را جمع كردند و عيسى عليه السلام در آن ميان بود. پادشاه به عيسى مى نگريد. او از كاسه خود به عادت طعام مى خورد و هيچ كم نمى شد او را. گفت: تو چه مردى؟ گفت: من عيسى مريمم عليهاالسلام، پيغامبر خدا؛ و او را دعوت كرد و ايمان آورد و خواصّ مَلِك به او ايمان آوردند و مَلِك رها كردند و در قفاى او ايستادند. حواريان ايشان بودند. ^۲
* * *

عبداللّه عباس گفت كه پادشاه بنى اسرائيل خواست تا عيسى را بكشد. اعوان و شرطه خود را به طلب ^۳ او فرستادند او را در راهى بديدند. قصد گرفتن او كردند. بگريخت در كوى [كوهى] شد و در آن كوى [كوه] در سوراخى شد. از پى او برفتند. يكى را كه از ايشان خبيث تر بود، گفتند: تو در رو و او را بيرون آور. او در آنجا رفت، كس را نديد. چون بيرون آمد، خداى تعالى شَبَه عيسى بر او افكند. او را بگرفتند. او

عطا گفت: مادر او را به دكان گازران و رنگريزان داد تا پيشه بياموزد و او به دكان رئيس صباغان بود و جامه بسيار در دكان او ^۱ جمع شده بود. عيسى او را گفت: مرا روزى چند بدهى؟ كارى هست، آنجا خواهم ^۲ رفتن و اين جامها را علامت بركرده ام. ^۳ هر يكى را ^۴ به رنگى مى بايد كه بر آن رنگ علامت دارد و او برفت.

عيسى عليه السلام جمله ^۵ در خم نيل نهاد و رها كرد و گفت: اللهم ^۶ اخرجها على ما اريد. چون مرد باز آمد گفت: چه كردى؟ گفت: جامها همه در آن خم است. استاد گفت: جامهاى ^۷ مردمان تباه كردى. آن هر يكى لونى ^۸ مى بايد كرد و بانگ و فرياد كرد. مردم جمع شدند.
عيسى عليه السلام گفت: يا استاد! ^۹ اين چه بانگ و فرياد است؟ بيا بر كنار اين ^۱۰ خم بايست و بگوى هر كدام جامه چه لون مى بايد ^۱۱ . از تو گفتن و از من برآوردن. ^۱۲ آنگه استاد مى گفت: جامه فلان، فلان رنگ مى بايد. او به آن رنگ مى برآورد: يكى سرخ و يكى زرد و يكى لعل و يكى سبز و يكى كبود. مردمِ آن بازار از آن متعجب ^۱۳ شدند و دانستند كه آن فعل ^۱۴ خداست و هيچ قادر به قدرت آن نداند كردن ^۱۵ و عيسى عليه السلامايشان را دعوت كرد. ايشان ايمان آوردند. حواريان ايشان اند. دكانها و كارها خود رها كردند و در قفاى عيسى ايستادند و با او مى رفتند ^۱۶ و آيات و عجايب مى ديدند.