هاروت و ماروت ^۱

در هاروت و ماروت خلاف كردند و اين هر دو اسم اعجمى است.
بعضى مفسران گفتند بدل مَلَكْين است، نام آن دو فرشته ^۲ بود. بعضى دگر گفتند نام آن دو پادشاه بود. بعضى ديگر گفتند بدل شياطين است بدل البعض من الكل بعضى ^۳ ديگر گفتند بدل ناس است...
و در مَلَكْين نيز خلاف كردند. بعضى ديگر گفتند مراد جبرئيل و ميكائيل است. چون ^۴ جهودان حوالة سِحر بر سليمان ^۵ كردند گفتند جبرئيل و ميكائيل فرود آوردند بر سليمان بعضى ديگر گفتند هاروت و ماروت بودند.
اين دو فرشته هيچ كس را چيزى ^۶ از اين دو معنى نياموختند و اعلام نكردند تا نگفتند كه ما فتنه ايم.
عبداللّه عباس و جماعتى مفسران گفتند قصه اين آيه آن است كه در عهد ادريس پيغامبر عليه السلام ^۷ ، چون فريشتگان اعمال بنى آدم ديدند و آنچه از گناه و معاصى ايشان با آسمان مى بردند، گفتند: بار خدايا! اينان را در زمين نشاندى تا چندين فساد و معصيت مى كنند.

نتواند خوردن او را مادّه رودها زيادت مى كند.
عبداللّه بن دينار گفت: لقمان از سفرى درآمد. مردى ديد در راه. گفت: از پدرم چه خبر دارى؟ گفت: بمرد. گفت: اَلْحَمْدُ للّه من مالك كار خود شدم.
از خانه ام چه خبر دارى؟ گفت: بمرد. گفت: بسترم نو شد.
از خواهرم چه خبر دارى؟ گفت: بمرد. گفت: عورتى بود كه خداى تعالى بپوشيد.
گفت: از برادرم چه خبر دارى؟ گفت: بمرد. گفت: پشتم بريده شد.
مجاهد گفت: لقمان بنده سياه سطبر لب و كفيده پاشنه بود.
مفسران گفتند نام پسر او اَنعم بود. ^۱