را ديو برد و من با او برنيامدم و ايشان او را باور داشتند و برفتند. ديو در شب در خواب برادر مهين آمد و گفت: شما ندانيد كه برصيصاى راهب با خواهر شما چه كرد. او را كشته و در زير كوه دفن كرده. برادر چون بيدار شد، التفات نكرد. گفت: اين خواب مرا شيطان نموده. پس برادر ميانين را نيز اين وسوسه نمود و برادر كوچك را نيز. روز ديگر [چهارم] برادران بنشستند و بر خواهر مى گريستند. برادر كهين گفت: من دوش خوابى چنين ديدم. برادران ديگر گفتند ما نيز چنين ديديم. آنگه بيامدند و برصيصا را گفتند: خواهر ما را چه كردى؟ گفت: نه شما را گفتم كه او را ديو ببرد. ايشان بازگشتند و شرم داشتند كه خواب خود را بگويند. شب ديگر آن ديو بيامد و ايشان را وسوسه كرد و گفت: برويد به فلان جاى، در زير فلان كوه كه خواهر شما در زير خاك است، كشته و گوشه ازار او بر زمين ظاهرست. آمدند و ديدند راست بود. خواهر را از آنجا برگرفتند و برصيصا را فرود آوردند و در بازار درختى بزدند تا او را بر دار كنند.
ابليس ابيض را گفت: هيچ نكردى. اگر او را بر دار كنند، كفاره گناه او گردد و در آخرت نجات يابد. ابيض گفت: من بروم و كار او تمام كنم. بيامد و بر راهب ظاهر شد و گفت: يا برصيصا! مرا شناسى؟ گفت: نه. گفت آن راهبم كه تو را آن دعا آموختم. وَيْحَكَ! چه كردى كه آبروى خود و همه عابدان ببردى و ليكن من تو را چيزى بياموزانم كه از آنجا نجات يابى به دعواتى كه من دانم. گفت: چه كنم؟ گفت: مرا يك بار سجده كن تا من به دعا چشمهاى اينان بگيرم تا تو بگريزى. آنگه چون گريخته باشى، توبه كنى. آنگه او را سجده كرد و كافر شد.
چون او سجده كرده بود، ديو ازو تبرا كرد و گفت: من از تو بيزارم كه من از خداى مى ترسم. ^۱

كرد. خبر منتشر شد كه برصيصاى راهب دعائى مى داند كه ديوانگان را از آن دعا شفا مى دهد.
مردم از جوانب مى آمدند و او را رنجه مى داشتند [و او جواب نمى داد] و اين ابيض هر كس از مردمان بزدى، بيامدى و گفتى كه دواى او به نزديك برصيصاست و چون پس از الحاح بسيارِ مردم دعا كردى، ابيض او را رها كردى تا يك روز برفت و دختر يكى از ملوك را بزد و او را پدر مرده بود و عمّ او به جاى پدر بود و پادشاه بنى اسرائيل بود و سه برادر داشت. چون دختر رنجور شد، ابيض بيامد و ايشان را [به] برصيصا راه نمود. گفتند او قبول نكند، گفت: برويد و الحاح كنيد. اگر اجابت نكند، اين دختر را در صومعه او بريد [بگذاريد] و بگوييد كه اين خواهر ما امانت است نزد تو. ما رفتيم، تو دانى كه با امانت چه بايد كرد. ايشان چنان كردند و دختر را آنجا بردند و برگرديدند.
چون او روى از نماز بگردانيد، دخترى را ديد مِنْ اَجْمَلِ خَلْقِ اللّه . دعا كرد و اين ديو ملعون او را باز گذاشت. دگر باره بگرفت او را و روزى چند بار بگرفتى و رها كردى و دختر با راهب در دير بود. هم اين ديو وسوسه كرد و او را گفت: هرگز در همه عمر مانند اين شخص نديده اى و وقتى مثل اين [تمكين] نخواهد بود او بى خبرست با او مواقعه كن. او به غرور شيطان، مغرور شد و با مواقعه كرد تا دلير شد و هر گاه او بيهوش شدى، برصيصا با او مواقعه كردى تا آبستن شد و آبستنى پديد آمد.
شيطان بيامد و با برصيصا گفت: اين چيست كه كردى خود را و امثال خود را رسوا كردى. اما تو را تدبيرى آموزم. اين دختر را بكش و در زير اين كوه گورى بكن و او را دفن كن. چون آيند و از تو پرسند، بگو كه شيطان برو مستولى بود، او را ببرد و من با او برنمى آمدم و ايشان تو را باور دارند و متهم ندارند.
برصيصا چنان كرد و در شب او را دفن كرد. شيطان بيامد و گوشه كفن او از خاك بيرون كشيد و برفت. چون برادران آمدند و احوال خواهر پرسيدند، راهب گفت: او