اميرالمؤمنين يا على بن الحسين عليه السلام كه مقتول به طف است، و هركدام كه جارى مجرى ايشان هستند در حكم پس بايست نزد قبر ايشان و بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِىُّ الطّاهِرُ الْوَلِىُّ وَ الدّاعِىَ الْخفِىُّ اَشْهَدُ اَنَّكَ قُلْتَ حَقّا وَ نَطَقْتَ حَقّا وَ صِدْقا وَ دَعَوْتَ الى مَوْلاىَ وَ مَوْلاكَ عَلانِيَةً و سراً فازَ مُصْعِدُكَ مُتبِعُكَ وَ نَجا مُصَدِّقُكَ وَ خابَ وَ خَسِرَ مُكَذِّبُكَ وَ المُتَخَلِّفُ عَنْكَ اشْهِدُ لى بِهذِهِ الشَّهادَةِ عندك لِأَكُونَ مِنَ الْفائِزينَ بِمَعْرِفَتِكَ وَ طاعَتِكَ وَ تَصْديقِكَ وَ اتَّباعِكَ وَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَيِّدى وَ ابْنَ سَيِّدى اَنْتَ بابِ اللّهِ الْمُؤتى مِنْهُ وَ الْمَأخُوذ عَنْهُ اَتَيْتُكَ زائِرا وَ حاجاتى لَكَ مُسْتَوْدِعا وَ ها اَنَا اَسْتَوْدِعُكَ دينى و أَمانَتى وَ خَواتيمَ عَمَلى وَ جَوامِعِ اَمَلى الى مُنْتَهى اَجَلى وَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ.
مؤلف گويد كه قاسم بن كاظم عليه السلام كه سيد بن طاوس ذكر نموده همان سيّد جليل القدر كه مذكور شد، و اين عبارت سيّد نيز دلالت تامّ دارد بر بزرگى شأن آن جناب. و نيز سيّد رضى الله عنه فرموده: زيارت ديگر است كه زيارت كرده مى شوند اولاد ائمه عليهم السلامبه آن و آن چنان است كه مى گويى:
اَلسَّلامُ عَلى جَدِّكَ الْمُصْطَفى اَلسَّلامُ عَلى اَبيكَ الْمُرْتَضى الرِّضا اَلسَّلامُ عَلَى السَّيِّدَيْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلى خَديجَةَ اُمِّ سَيِّدَةِ نِساءِ العالَمينَ السَّلامُ عَلى فاطِمَةَ أمّ الأئِمَّة الطاهِرينَ اَلسَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْفاخِرَةِ و بُحُورِ العُلُوم الزاخِرَةِ شُفَعائى في الآخِرَةِ وَ اَوْلِيائى عِنْدَ عَوْدِ الرُّوحِ اِلَى الْعِظامِ النّاخِرَةِ اَئِمَّةِ الْخَلْقِ وَ وُلاةِ الْحَقِّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا الشَّخْصُ الشَّريفُ الطّاهِرُ الْكَريمُ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ مُصْطَفاهُ وَ اَنَّ عَلِيّا وَلِيُّهُ وَ مُجْتَباهُ وَ اَنَّ الاِْمامَةَ فى وُلْدِهِ الى يَوْمِ الدِّينِ نَعْلَمُ ذلِكَ عِلْمَ الْيَقينِ وَ نَحْنُ لِذلِكَ مُعْتَقِدُونَ وَ فى نَصْرِهِمْ مُجْتَهِدُونَ.^۱

كرده، كه جناب عبدالعظيم از خليفه گريخت و به شهر رى آمد در خانه مردى از شيعيان در سكة الموالى، و در آنجا عبادت خدا مى كرد و پيوسته روزها روزه مى داشت و شب ها به نماز مى ايستاد، و پنهان مى آمد و زيارت مى كرد قبرى را كه در مقابل قبر او است، و راه كمى در بين است و مى گفت اين قبر مردى از فرزندان امام موسى عليه السلام است، و پيوسته در آنجا مى بود و يك و دو از شيعه خبر مى شدند از احوال او تا آن كه اكثر مردم رى او را شناختند، پس شخصى از شيعه حضرت رسالت صلى الله عليه و آله را در خواب ديد، كه آن حضرت فرمود: مردى از فرزندان مرا از سكة الموالى برخواهند داشت و مدفون خواهند كرد نزد درخت سيب در باغ عبدالجبّار بن عبدالوهّاب، و اشاره فرمود به همان مكان كه در آن جا مدفون است، پس آن شخص رفت كه آن درخت و مكان را از صاحب باغ بخرد، صاحب باغ گفت: از براى چه مى خرى اين درخت و جاى آن را؟ آن شخص خواب خود را نقل كرد، صاحب باغ گفت: كه من نيز چنين خواب ديده ام و موضع اين درخت را با جميع باغ وقف كرده ام بر آن سيد و ساير شيعيان كه در آن جا مرده هاى خود را دفن كنند، پس عبدالعظيم بيمار شد و به رحمت ايزدى واصل گشت، چون او را برهنه كردند كه غسل دهند در جيبش رقعه يافتند كه در آنجا نسب شريف خود را نوشته بود كه: منم ابوالقاسم عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام .
مؤلف گويد در زاويه كه طرف شمالى صحن جناب عبدالعظيم است، مزار ديگرى است صاحب بقعه و قبه رفيعه، و پيوسته محل زيارت مردم است و معروف است به امام زاده طاهر، و از براى او زيارتى تأليف كرده اند كه بعض فقراتش مشعر است به آن كه اين امام زاده در سابق معلوم نبوده و تازه ظاهر شده.
و اما الفاظى كه امام زادگان به آن زيارت كرده مى شوند، پس چنان است كه سيد اجلّ على بن طاوس رضى الله عنه در مصباح الزائر ذكر نموده، فرموده: وقتى كه قصد كردى زيارت كنى يكى از اولاد ائمه را مثل قاسم فرزند حضرت كاظم عليه السلام يا عباس فرزند