منصور و مهدى و هادى عباسى را درك نموده است.
حسن الامير اولاد متعدد داشته كه از آن جمله است على معروف به شديد كه ظاهرا در زمان حيات پدر فوت كرده و دو پسر براى او ذكر كرده اند: يكى عبدالعظيم كه بلاعقب بوده و عموى حضرت عبدالعظيم مدفون در رى به شمار مى رود و ديگرى عبداللّه قافه.
عبداللّه بن على شديد پدر حضرت عبدالعظيم عليه السلام مى باشد. وقتى پدرش فوت شد او هنوز متولد نشده بود و بعد از تولد تحت كفالت جدش حسن الامير به عرصه رسيد.
عبدالعظيم بن عبداللّه قافه مكنى به «ابوالقاسم» است و درك خدمت سه امام يعنى امام محمد تقى (الجواد) و امام على النقى (الهادى) و امام حسن العسكرى را فرموده.
حضرت عبدالعظيم گذشته از قرابتى كه با حضرت جواد و حضرت هادى داشت، دائما اوقات خود را صرف خدمت آنان و استفاده علم و معرفت از محضر آن دو بزرگوار مى كرد، در مسافرت هايى كه به بغداد و سامره مى نمودند ملتزم خدمت و محرم اسرار ايشان بوده تا آنجا كه در زمان خلافت المعتز باللّه عباسى بنابر امر حضرت على النقى الهادى خانواده خود را در مدينه گذارده و به شهر رى مهاجرت فرمود تا در آنجا به تعليم مسائل دين و ارشاد و تبليغ مسلمين اشتغال ورزد.
مؤلف كتاب «جنة النعيم» مى نويسد با تجسس در تواريخ، تاريخ فوت آن حضرت را به دست نياوردم ولى چون از اخبار به دست مى آيد كه در زمان المعتز باللّه عباسى مهاجرت فرموده و شهادت حضرت امام على النقى (الهادى) 254 و فوت المعتز باللّه در سال 255 و توقف آن بزرگوار در رى زياد طولانى نبوده، لذا مى توان نتيجه گرفت كه وفات حضرت عبدالعظيم عليه السلام در حدود سنه 254 و 255 هجرى واقع شده است.
