مشتبه باشد و يكى از علماى آن زمان قاضى نوراللّه شوشترى است كه از نسب آن سيد جليل و احتراماتى كه حضرت عبدالعظيم نسبت به مزار شريفش مرعى مى داشته خبر مى دهد و همين معنى بر صحت مراد دلالت مى كند زيرا كه جلالت قدر امام زاده حمزه از اعقاب و احفاد او بيشتر بوده است و البته كسى كه بدون واسطه به امام منتسب باشد با قدس و زهد فطرى از طبقه لاحقين محترم تر است و زيارت نامه حضرت عبدالعظيم هم كه از قدماء علماء نقل شده و در آنجا خوانده مى شود «يا زائرا قبر خير رجل من ولد موسى بن جعفر عليه السلام هم نيز دلالت مى كند بر اين كه منظور از (خير رجل من ولد موسى) فرزند بلاواسطه آن حضرت مى باشد چه كه فرزندان مع الواسطه را نمى توان بهتر از فرزندان بلاواسطه دانست الى آخر ما قال.
مدفون بودن حمزة بن موسى عليه السلام در شيراز
اما كسانى كه به مدفون بودن حمزه در شيراز تصريح كرده اند يكى اسكندربيك منشى در كتاب عالم آراء عباسى در ذيل نسب سلاطين صفويه است كه سابقا مذكور افتاد.
و ديگرى صاحب كتاب بدايع الانوار است كه به مدفون بودن حمزة بن امام موسى عليه السلام در شيراز تصريح نموده و بر طبق مدعاى خود هم دليلى ذكر كرده است و مى نگارد كه در مدفن حمزة بن موسى خلاف است. صاحب كتاب مجدى كه سيد ابوالحسن على بن محمد علوى است در كتاب خود آورده است كه حمزة بن امام موسى عليه السلام مكنى به ابى القاسم قبرش در اسطخر شيراز معروف و مشهور و زيارتگاه مردم نزديك و دور است و آن جناب را سه پسر و هشت دختر مى باشد اما پسران او يكى حمزة ثانى است كه به خراسان رفت و وفات نمود و اعقاب او اندك بوده اند كه در بلخ مى باشند و ديگرى قاسم مكنى به ابى محمد است كه از او اعقاب بسيارى در رى و طبرستان و دامغان هستند و پادشاهان صفويه هم از اولاد او مى باشند و همين قاسم را دو فرزند به نام احمد و محمد بوده كه احمد جد پادشاهان مزبور است
