اقطار آباد معموره و ممالك محروسه آستان با انوار منسوب به هيچ يك از اين فرقه ابرار نماند الاّ كه مروج به انواع الطاف و محفوف به اصناف عطاف گشت و از آن جمله مرقد مزكى و مشهد معلى حضرت ... عبدالعظيم ... است» ۱ .
وى خود به زيارت آن آستانه مى رفت، چنانكه در تاريخ جهان آرا مذكور است:
«[به سال 952] چون در تبريز طاعون بود از آنجا به طواف امامزاده عبدالعظيم عليه السلام تشريف برده ۲ ...».
به سال 944 به امر وى ايوان حضرت عبدالعظيم را پى افكندند، در كراسه المعى فراهم آورده غلامحسين افضل الملك المعى، نسخه خطى متعلق به كتابخانه مجلس شوراى ملّى چنين ثبت افتاده: «تاريخ بناى ايوان حضرت عبدالعظيم محرّم سنه 944 در زمان شاه طهماسب اول» ۳ .
هم به فرمان وى، به سال 950 هجرى محجّر مضبوطى به دور صندوق حضرت ساخته شده، و در فرمانى كه در سنه مذكور صادر كرد چنين نوشت:
«در دور صندوق مبارك تهيّه محجّر مضبوطى كه نشكند نمايد كه اصلاً زوّار دست به صندوق نرسانند و تكيه بر صندوق مبارك نكنند از چوب شمشاد كه در غايت استحكام است» ۴ .
ناصرالدين شاه قاجار نيز به سال 1270 فرمان داد تا گنبد مرقد را تذهيب و ايوان را آيينه كارى كنند، اين معنى در جام جم فرهاد ميرزا چنين نقل افتاده:
«... در رى مزار فايض الانوار حضرت عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى است به تاريخ 1270 هجرى حسب الامر شاهنشاه آسمان جاه ناصرالدين شاه قاجار گنبد
1.آستانه رى، فرمان شاه طهماسب، ص ۸۵، س ۱.
2.تاريخ جهان آرا، تأليف احمد غفارى، ص ۲۹۶، س ۳، به بعد.
3.كراسه المعى، ج ۱، ص ۲۳۲، نيز ر.ك: تاريخچه وقف در اسلام، ص ۶۸.
4.آستانه رى، فرمان شاه طهماسب، ص ۷۹، س ۱۴.
