و با وى ملاقات مى نمودند، تا آن گاه كه همه شيعيان متوجه شدند او در رى اقامت دارد، در اين ايام مردى از شيعيان حضرت رسول صلى الله عليه و آله را در خواب ديد، رسول خدا به او فرمودند:
مردى از فرزندان من از سكة الموالى حمل خواهد شد و در باغ عبدالجبار نزديك درخت سيب دفن خواهد گرديد و به محل دفن او هم اشاره كردند، آن مرد رفت تا آن محل را بخرد، صاحب باغ از او سؤال كرد: براى چه مى خواهد آن باغ را بخرد، او هم جريان خواب را براى وى نقل كرد، صاحب باغ گفت: من هم چنين خوابى ديده ام و اينك آن باغ را وقف مى كنم.
آن مرد باغ خود را وقف كرد تا حضرت عبدالعظيم را در آنجا دفن كنند و بعد هم شيعيان رى مردگان خود را در آن دفن نمايند، عبدالعظيم در همان ايام بيمار شد و درگذشت، هنگامى كه خواستند او را لخت كنند و غسلش دهند در گريبان او كاغذى يافتند كه در آن نسب خود را نوشته بود، عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليهماالسلام.
علامه حلّى در بخش اول خلاصه گويد: عبدالعظيم بن عبداللّه ابوالقاسم صاحب كتاب خطبه هاى اميرالمؤمنين عليه السلام از عابدان و پارسايان زمان خود بودند، او داستانى دارد كه دلالت بر حسن حال او مى كند، ما آن داستان را در كتاب بزرگ خود نقل كرده ايم، ظاهرا مقصود علامه حلى از اين داستان همان حديث عرض دين و عقايد به امام هادى عليه السلام باشد.
احمد بن ابى عبداللّه برقى در محاسن در كتاب عقاب الاعمال حديثى از حضرت عبدالعظيم حسنى نقل مى كند و در پايان مى گويد: او در نزد اهل حديث مقبول و مورد رضايت مى باشد، شيخ صدوق نيز در من لا يحضره الفقيه ذيل حديث يوم الشك گويد: من اين حديث را فقط در طريق عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى كه در مقابر شجره رى مدفون مى باشد ديده ام و او نيز مرضى اهل حديث است.

امام حسن عسكرى سلام اللّه عليه از عبدالعظيم سؤال كرد، امام عليه السلام فرمودند: اگر عبدالعظيم نبود، مى گفتيم على بن حسن بن زيد بن حسن فرزندى از خود باقى نگذاشت و روايتى نيز در فضيلت زيارت او واردشده كه آن را در فصل خودش در همين كتاب نقل خواهيم كرد، به آن باب مراجعه شود.

عبدالعظيم و رجال حديث

شيخ طوسى در رجال خود گويد: عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى از اصحاب امام هادى عليه السلام مى باشد، و در فهرست گويد: عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى علوى كتابى تأليف كرده كه احمد بن ابى عبداللّه برقى از وى روايت مى كند، عبدالعظيم در رى جهان را وداع گفت و قبرش در همان جا مى باشد، شيخ در كتب خود بيش از اين درباره عبدالعظيم چيزى نگفته و با اختصار گذشته است.
نجاشى در رجال خود گويد: عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب ابوالقاسم مؤلف كتاب خطبه هاى اميرالؤمنين عليه السلام است و آن را احمد بن محمد بن خالد برقى از او روايت مى كند، عبدالعظيم در حال فرار از سلطان وقت وارد رى شد و در خانه يكى از شيعيان مخفى و در سكة الموالى ساكن شد.
عبدالعظيم در آن مخفى گاه كه يك زيرزمين دور از انظار بود به عبادت مشغول شد، او روزها را روزه داشت و شب ها را به عبادت مى گذرانيد، گاهى مخفيانه از منزل خارج مى شد و به زيارت قبرى كه هم اكنون مقابل قبرش قرار دارد، مى رفت و آنجا را زيارت مى كرد و مى گفت: اين قبر يكى از فرزندان امام كاظم عليه السلام مى باشد و بعد بار ديگر به جاى خود در همان منزل برمى گشت.
بعد از مدتى كه از اقامت او در آن زيرزمين مى گذشت شيعيان متوجه شدند كه عبدالعظيم در آنجا اقامت دارد، آنها يكى بعد از ديگرى به آن خانه مراجعه مى كردند