پوشش درونى، شامل طاق ضربى مدور و پوشش بيرونى مخروطى شكل بود كه در روزگار شاه طهماسب تغيير شكل يافت (مصطفوى، 1/291) و در 1270 ق / 1854 م به فرمان ناصرالدين شاه طلاكارى شد (كريمان، 1/391). ارتفاع گنبد از رأس تا سطح بام به صورت عمودى حدود 12 متر و به صورت محدب حدود 18 متر است. بر گرداگرد گنبد، 2 رديف كتيبه نصب شده است. بر كتيبه هاى بالايى، اشعارى با خطوط زرين بر متن لاجوردى رنگ حاكى از طلاكارى گنبد به فرمان ناصرالدين شاه است. بر كتيبه زيرين كه عريض تر از كتيبه بالايى است، آيه «انا فَتَحنا لكَ فَتْحا مُبينا» نقش بسته است. پوشش درونى گنبد، همراه با ديوارهاى حرم آينه كارى شده است. گلدسته هاى حرم برخلاف گنبد، از آثار نيمه دوم سده 13 ق / 19 م است و به فرمان ناصرالدين شاه، همراه با طلاكارى گنبد، بنا گشت (مصطفوى، 1/161). ارتفاع مناره ها از رأس تا سطح بام حدود 24 متر و قطر ميله گلدسته ها يا بخش استوانه اى آن 2 متر است. از هر مناره به وسيله 2 پلكان داخلى به بالاى آن مى توان رفت. اين مناره ها بر پايه هاى مربع شكل آجرى به درازاى هر ضلع 20/4 متر استوار شده است.
3. صحن ها و ايوان ها:
در اطراف حرم، صحن ها و ايوان هايى است كه بيش تر در روزگار صفويان و قاجاريان ساخته يا تعمير و تزيين شده است. مهم ترين صحن و ايوان فعلى، صحن و ايوان بزرگ آستانه در شمال حرم است. اين بنا در روزگار ناصرالدين شاه ساخته شد. ساختمان ايوان بزرگ آينه در اين صحن كه اكنون در دو سوى آن كفش كن ها واقع است، به دستور ميرزا ابراهيم خان امين السلطان آغاز شد و در زمان فرزندش ميرزا على اصغر خان در 1309 ق / 1891 م به پايان رسيد (مصطفوى، 1/151). اين ايوان داراى 10 ستون سنگى بلند و بسيار زيباست. ازاره ايوان از سنگ مرمر سياه و سفيد است. در بالاى مدخل ايوان به سوى حرم، كتيبه اى بر كاشى نقش گشته كه از نام بانى
