81 ـ انجاز العدات فى احوال السّادات، محمد رحمتى (معاصر)

دهمين فرزند حضرت حمزة بن موسى بن جعفر عليهماالسلام است

در تحفة الازهار ^۱ تأليف ضامن بن شد قم از گفته سيّد در شجره، ابوالقاسم حمزة پسر امام موسى عليه السلام را عالم، فاضل، كامل، خويشتن دار، ديندار، با جلالت و منزلتى والا، بلند مرتبه، بزرگ بهره و جاه. اهل عزّت و ابتهال، محبوب خاصّ و عامّ، وصف كرده، و با برادرش امام على الرضا عليه السلام به خراسان مسافرت كرد. و در خدمت آن بزرگوار تلاش در مقاصد آن حضرت داشته خرسندى آن سرور را طالب، فرمان آن جناب را اطاعت مى كرد. چون به سوسعر (يكى از دهات شز) رسيد. گروهى از رؤساى مأمون بر وى حمله كرده كشتند. و قبرش همانجا در بستانى است.
حمزة بن موسى، به اتّفاق داراى نسل بوده. فخرى ^۲ ، شجره مباركه ^۳ ، المجدى ^۴ ، تهذيب الانساب ^۵ ، عمدة الطالب ^۶ ، فصول فخريّه ^۷ ، و در 2 كتاب اخير و المجدى قبر وى را در شيراز، خارج باب اصطخر ذكر كرده. لكن عبارت المجدى و عمدة به مدفن على فرزند حمزه بهتر مى سازد. لذا آنچه در پاورقى بحار از مجدى نقل كرده كه قبر حمزة در اصطخر شيراز معروف و مزار است، اشتباه مى باشد.

مدفن آن بزرگوار:

در مدفن آن بزرگوار 6 قول است. 1 ـ شاهزاه عبدالعظيم. كه خود وى در زمان حيات، حمزه را زيارت مى كرده. در قبله قبر شاهزاده عبدالعظيم قرار گرفته و اين

نوراللّه، مجالس المؤمنين، تهران، اسلامية، 1375 ق، 2/458، 460؛ عبدالرزاق سمرقندى، مطلع سعدين، به كوشش محمد شفيع، لاهور، 1365 ق، 2(1) / 321، 322؛ عطاردى قوچانى، عزيزاللّه، عبدالعظيم الحسنى حياته و مسنده، تهران، 1343 ش، صص 295، 296؛ فصيحى خوافى، احمد بن محمد، مجمل، به كوشش محمود فرخ، مشهد، باستان، 1339 ش، 3/264؛ قزوينى رازى، عبدالجليل، النقض، به كوشش جلال الدين محدث، تهران: انجمن آثار ملى، 1358 ش، صص 220، 577؛ كاشفى، ملا حسين واعظ، روضة الشهداء، به كوشش ابوالحسن شعرانى، تهران، اسلاميه، 1349 ش، صص 253، 401؛ كتابخانه مركزى، فهرست خطى، 3/64؛ كتابخانه مركزى و مركز اسناد، فهرست ميكروفيلم ها، 1/10 ـ 12؛ كجورى، محمدباقر، جنة النعيم، تهران، 1296 ق، صص 444، 450؛ كربلايى تبريزى، حافظ حسين، روضات الجنات، به كوشش جعفر سلطان قرايى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، 1349 ش، 2/660 حاشيه؛ كريمان، حسين، رى باستان، تهران، انجمن آثار ملى، 1345 ش، 1، 2، جم؛ مرعشى، محمد باقر، الرواشح السماوية، قم، كتابخانه آيت اللّه مرعشى، 1405 ق، ص 50؛ مستوفى، حمداللّه، نزهة القلوب، به كوشش گاى لسترنج، ليدن، 1331 ق، ص 54؛ مصطفوى، محمدتقى، آثار تاريخى تهران، تهران، انجمن آثار ملى، 1361 ش، جم؛ نجاشى، احمد، رجال، بمبئى، 1317 ق، ص 173؛ نورى طبرسى، حسين، مستدرك الوسائل، تهران، اسلامية، 1382 ق، 3/614؛ هدايت، رضا قلى خان، روضة الصفاى ناصرى، تهران، خيام، 1339 ش، 10/106، 811؛ هدايتى، محمدعلى، آستانه رى، مجموعه اسناد و فرامين، تهران، 1344 ش، جم؛ نيز: تحقيقات محلى نگارنده مقاله، زمستان 1365 ش. ^۱