مطهر را بيافت و مراسم آن به جاى آورد. شاه عباس به سال 996 ق به قصد تنبيه عبدالمؤمن خان از بك، كه در خراسان شورش برپا كرده بود، از قزوين به عزم خراسان به تهران آمد و در اين شهر بيمار شد و پنجاه روز در بستر بماند، و سپاهيانش بپراكندند و چون از معالجه اطبا طرفى بر نبست، به آستان مقدس حضرت عبدالعظيم التجا برد و بهبود يافت. در فضل زيارت حضرت عبدالعظيم در رساله ياد شده از صاحب بن عباد آمده است كه: يك تن از مردم رى بر ابى الحسن صاحب عسكر [امام على النقى عليه السلام ] وارد شد، آن حضرت فرمود: كجا بودى؟ گفت: حسين صلوات اللّه عليه را زيارت مى كردم، فرمود: اگر قبر عبدالعظيم را كه نزد شماست زيارت مى كردى، همانند آن كس بودى كه حسين صلوات اللّه عليه را زيارت كند. مجموعه آستانه حضرت عبدالعظيم به شماره 406 در فهرست بناهاى تاريخى ايران به ثبت رسيده ساخت.
منابع: آستانه رى، 79: تاريخچه وقف در اسلام، 68ـ71؛ تاريخ طبرستان، 1/120، 224؛ جنة النعيم، 399 به بعد؛ رى باستان، 1/23، 2/225؛ كراسه المعى، نسخه خطى، 1/232، مستدرك الوسائل، 2/227، 3/614؛ النقض، 220، 629، 643؛ وسائل الشيعة، 10/451، 19/375، 20/228؛ آثار تاريخى تهران، 1361. ۱
83 ـ زندگانى امام على الهادى عليه السلام ، باقر شريف قرشى، ترجمه سيد حسن اسلامى، (معاصر)
79ـ «عبدالعظيم حسنى»: او سيد بزرگوار و حسب و نسب دار از مفاخر علمى خاندان نبوت و از نمونه هاى والاى تقوا و پرهيزگارى و تقيّد به اصول و مبانى ديانت به شمار مى رود و ما در اينجا به گوشه هايى از شخصيت اين بزرگ مرد اشاره مى كنيم:
