خود داستان آمدن اين سيد بزرگوار را به رى و مخفى زيستن و به عبادت پرداختن او را آورده (چون اين داستان در بيشتر كتابها و از جمله كتابهاى زيارت آمده، از نوشتن آن صرف نظر مى كنيم)، سپس سلسله روايت خود را از وى از طريق احمد بن على تا به ابوتراب رويانى مى آورد و مى نويسد: عبدالعظيم بن عبدالله، همه روايتهاى خود را براى ما حديث كرد. ۱
3) شيخ الطائفه محمد بن الحسن الطوسى (م 460 هـ .ق.) نويسد: عابد، پارسا و مرضى بود. ۲
4) سيد عالم نسب دان ابواسماعيل ابراهيم بن عبدالله بن حسن بن على شاعر، صاحب كتاب «منتقلة الطالبيه» ۳ زمره طالبيانى كه به رى آمده اند درباره عبدالعظيم نويسد:
ابوالقاسم، عبدالعظيم بن عبدالله بن على بن حسن بن زيد، محدث و زاهد بود. او را مشهدى است در شجره رى و قبر او زيارت كنند. مادر او ام ولد است.
1.رجال نجاشى، چاپ سنگى تهران ۱۳۱۷ هـ .ق.
2.جنة النعيم، ص ۴۷۱
3.منتقلة الطالبيه، نسخه عكسى كتابخانه لغت نامه دهخدا.
