18
جابر بن عبد اللّه انصارى
ابو عبد اللّه جابر بن عبد اللّه بن عمرو انصارى ، از صحابيان بلندآوازه اى بود كه روزگارى دراز بزيست . او در شب تاريخى و سرنوشت ساز پيمان بستنِ يثربيان با پيامبر خدا براى دفاع و پشتيبانى از او (كه در تاريخ اسلام به «بيعت عقبه دوم» مشهور است) ، به همراه پدرش شركت جُست .
چون پيامبر صلى الله عليه و آله وارد مدينه شد ، او با آن بزرگوار ، همراهى كرد و در جنگ هاى پيامبر خدا در كنار ايشان حاضر بود .
جابر بن عبد اللّه ، پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از پاسدارى حق ، تن نزد و از اين كه جايگاه والاى على عليه السلام را فرياد كند ، دريغ نكرد .
امامان عليهم السلام جايگاه والاى جابر را در شناخت مكانت ائمه عليهم السلام و درك عميق او از جريان هاى پس از پيامبر خدا و معارف ويژه تشيّع ، و فهم نافذ او را از ژرفاى قرآن ستوده اند و او را از معدود كسانى دانسته اند كه پس از پيامبر خدا ، راه دگرى نجست و بر صراط مستقيم ، پاى فشرد .
گفتيم كه او روزگارى دراز بپاييد و بدين سان ، نام ارجمند او در ميان صحابيان امام على ، امام حسن ، امام حسين ، امام سجّاد و امام باقر عليهم السلام آمده است . او حامل سلام پيامر خدا براى امام باقر عليه السلام بود .
جابر در جنگ صِفّين ، همراه مولا عليه السلام بود . او اوّلين كسى است كه پس از حادثه كربلا بر مزار شهيدان ، حضور يافته و بر ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام سرشك فشانده است .
روايات منقول از او درباره مولا عليه السلام ، نقل هاى تفسيرى بر جاى مانده از او ، و گفتگوها و مناظرات او ، همه وهمه نشان دهنده استوارگامى ، نيك انديشى و ايمان ژرف و باور پايدار اوست . «صحيفه جابر» نيز مشهور است .
او عثمان را يارى نكرده بود . از اين رو ، حجّاج بن يوسف ، به قصد خوار كردن وى ، بر دست او مُهر زد . جابر به سال 78 هجرى ۱ زندگى را بدرود گفت .
