22
جُوَيرية بن مُسهِر
جُوَيرية بن مُسهِر عبدى از ياران ديرين و نزديكان امام على عليه السلام بود . او فردى شايسته ، مورد اطمينان و علاقه امام و دوست او بود . در روزگار خلافت معاويه ، زياد [ بن اَبيه] ، دست و پاى او را بريد و وى را به دار كشيد و به شهادت رساند .
۶۴۰۰.الإرشاد :جَوَيرية بن مُسهِر بر در خانه على عليه السلام ايستاد و گفت : امير مؤمنان كجاست؟
به او گفته شد : خفته است .
جويريه ندا داد : اى خفته! بيدار شو كه سوگند به آن كه جانم به دست اوست ، ضربه اى بر سرت نواخته خواهد شد كه ريشت از آن رنگين شود ، همان گونه كه پيش تر ، خود به ما خبر دادى .
امير مؤمنان ، سخن او را شنيد و ندا داد : «اى جويريه! پيش بيا تا تو را از سرگذشت خودت آگاه كنم» .
جويريه پيش رفت . [ على عليه السلام ] فرمود : «سوگند به آن كه جانم به دست اوست ، تو را كِشان كِشان به پيش آن درشت خوىِ خود را به ديگران چسبانده ۱ مى برند و او دست و پايت را مى بُرد و سپس تو را در پايين درخت خرماى [مرد] كافرى به دار مى كشد» .
پس روزگارى از اين سخن گذشت تا آن كه زياد، در دوران خلافت معاويه ، حاكم [ كوفه] شد و [ جويريه را دستگير كرد و] دست و پايش را بُريد و او را بر درخت خرماى ابن مُكَعبر به دار كشيد و چون درخت بلندى بود ، او را در پايين آن به دار كشيدند .
