۶۴۰۳.شرح الأخبارـ به نقل از ابوحجاف ـ: به من چنين رسيده كه حارث ، شبى نزد على بن ابى طالب عليه السلام آمد .
به او فرمود : «اى حارث! چه چيزى تو را در اين ساعت [ به نزد من] آورده است؟» .
گفت : دوستى تو ، اى امير مؤمنان!
[ على عليه السلام ] فرمود : «به خدا سوگند ، جز دوستى من ، تو را نزد من نياورده است» .
گفت : به خدا سوگند ، جز دوستى تو مرا نزد تو نياورده است .
[ على عليه السلام ] فرمود : «مژده باد بر تو اى حارث ـ كه هيچ يك از دوستداران من نمى ميرند ، مگر آن كه مرا در جايى ۱ كه دوست دارد ، مى بيند ، و به خدا سوگند ، هيچ يك از دشمنان من نمى ميرد ، مگر آن كه مرا در جايى كه دوست ندارد ، مى بيند» .
۶۴۰۴.الأمالى ، مفيدـ به نقل از جميل بن صالح ـ: ابوهاشم سيّدِ حِمْيَرى ۲ براى من چنين خواند :
گفته على به حارث ، شگفت انگيز است
ـ و او از اين شگفتى ها كم نداشت ـ :
«اى حارث همدانى! هر كه بميرد ، مرا رو در رو مى بيند
چه مؤمن باشد و چه منافق!
به ديده اش آشنايم و من نيز او را مى شناسم
به نام و ويژگى و آنچه كرده است .
و تو مرا نزد صراط ، خواهى شناخت
پس نه از لغزش بهراس و نه از افتادن .
در پىِ تشنگى ، آبى سرد به تو مى نوشانم
كه از شيرينى ، عسلش پندارى .
آن گاه كه در برابر آتش قرارت مى دهند ، به آن مى گويم:
او را وا گذار . به اين مرد ، نزديك مشو .
او را وا بنه . نزديكش مَرو كه او
ريسمانى دارد كه متصل به ريسمان وصىّ است» .
