۶۴۲۶.سير أعلام النبلاء :حُكَيم در جنگ جمل ^۱ مى جنگيد تا آن كه پايش قطع شد . پس آن را برداشت و بر [ سر ]كسى كه آن را قطع كرده بود ، كوفت و او را كُشت و همچنان با يك پا مى جنگيد و رَجَز مى خواند و مى گفت :

اى ساق پا! نگران مباش
دستم با من است
كه با آن از ساقم حمايت مى كنم .
پس خون فراوانى از او رفت و بر همان مقتولى كه پايش را قطع كرده بود ، تكيه زد و نشست . سوارى بر او گذشت و گفت : چه كسى پايت را قطع كرد؟ گفت : تكيه گاهم! پس شجاع تر از او شنيده نشده است . سپس سحيم حدّانى بر او يورش بُرد و او را كُشت .

۶۴۲۷.امام على عليه السلامـ از سخنانش هنگامى كه به بصره داخل شد ـ: بندگان خدا! با سينه هايى گشاده و اطمينان كامل ، به اين قوم ، حمله بريد كه آنان ، بيعتم را شكستند و كارگزارم ابن حُنَيف را سخت كتك زدند و پس از شكنجه شديد ، اخراجش كردند . اينان نگهبانان بيت المال و نيز حكيم بن جبله عبدى را كشته اند .

۶۴۲۶.سير أعلام النّبلاء :لَم يَزَل يُقاتِلُ يَومَ الجَمَلِ حَتّى قُطِعَت رِجُلهُ ، فَأَخَذَها وضَرَبَ بِهَا الَّذي قَطَعَها فَقَتَلَهُ بِها ، وَبَقِيَ يُقاتِلُ عَلى رِجلٍ واحِدَةٍ ويَرتَجِزُ ، ويَقولُ :

يا ساقُ لَن تُراعي
إنَّ مَعي ذِراعي
أحمي بِها كُراعي^۱
فَنَزَفَ مِنهُ دَمٌ كَثيرٌ ، فَجَلَسَ مُتَّكِئا عَلَى المَقتولِ الَّذي قَطَعَ ساقَهُ ، فَمَرَّ بِهِ فارِسٌ ، فَقالَ : مَن قَطَعَ رِجلَكَ ؟
قالَ : وِسادَتي !
فَما سُمِعَ بِأَشجَعَ مِنهُ . ثُمَّ شَدَّ عَلَيهِ سُحَيمٌ الحُدّانِيُّ فَقَتَلَهُ . ^۲

۶۴۲۷.الإمام عليّ عليه السلامـ مِن كَلامِهِ حينَ دَخَلَ البَصرَةَ ـ: عِبادَ اللّهِ ! اِنهَدوا ^۳ إلى هؤُلاءِ القَومِ مُنشَرِحَةً صُدورُكُم بِقِتالِهِم ؛ فَإِنَّهُم نَكَثوا بَيعَتي ، وأخرَجُوا ابنَ حُنَيفٍ عامِلي بَعدَ الضَّربِ المُبَرِّحِ وَالعُقوبَةِ الشَّديدَةِ ، وقَتَلُوا السيابِجَةَ ^۴ ، وقَتَلوا حُكَيمَ بنَ جَبَلَةَ العَبدِيَّ . ^۵