217
دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13

۶۴۴۵.تاريخ دمشقـ به نقل از شَعبى ـ: على عليه السلام پس از واقعه جمل ، پنجاه شب در بصره ماند ، سپس به كوفه رو آورد و عبد اللّه بن عبّاس را به جاى خود در بصره نهاد و ابن عبّاس در بصره بود تا آن كه به صِفّين رفت .
ابن عبّاس ، ابو اسود دُئِلى را بر نماز بصره ، و زياد را بر ماليات و بيت المال و امور ادارى بصره گمارد ، و زياد ، پيش تر هم كاتبش بود . آن دو مسئوليت بصره را به عهده داشتند تا ابن عبّاس از صِفّين ، باز آمد .

۶۴۴۶.شرح نهج البلاغة :امّا نخستين مَنصب [مهمّ ]زياد ، جانشينى ابن عبّاس در بصره بود كه در زمان خلافت على عليه السلام واقع شد .
به على عليه السلام خبر رسيد كه او لغزش هايى داشته است. پس نامه اى به او نگاشت و او را سرزنش و توبيخ كرد كه بخشى از نامه مذكور ، در نهج البلاغه هست و ما همان اندازه را كه [ سيّد ]رضى آورده بود ، پيش از اين ، شرح كرديم . ۱
و على عليه السلام ، سعد ، (بنده آزاد شده خويش) را به سوى زياد فرستاد تا او را براى آوردنِ مال بصره به كوفه ، برانگيزاند . ميان سعد و زياد ، كشمكش و درگيرى شد . سعد ، بازگشت و از زياد به نزد على عليه السلام شكايت كرد و عيب هايش را گفت . پس على عليه السلام به او نوشت :
«امّا بعد ؛ سعد مى گويد كه تو او را به ستم ، دشنام داده و تهديدش كرده اى و با تكبّر و گردنكشى با او روبه رو گشته اى . پس چه چيزْ تو را به تكبّر كشانده ، در حالى كه پيامبر خدا فرموده است : كبر ، رداى خداوند است . پس هر كه با خدا در آن بستيزد، خداوند خُردش مى كند ؟
سعد به من خبر داده كه تو در خوراك يك روز ، انواع غذاهاى رنگارنگ را فراهم مى آورى و هر روز به خود ، روغن مى مالى . چه مى شد اگر براى خدا ، چند روزى را روزه مى گرفتى و به خاطر خدا ، بخشى از موجودى ات را صدقه مى دادى و چندبار غذاى بى خورش مى خوردى ـ كه اين ، شعار صالحان است ـ !
آيا طمع دارى كه در نعمت ، بغلتى و به جاى آن كه به همسايه و بينوا و ناتوان و نادار و بيوه و يتيم ببخشى ، براى خود بردارى ، ولى پاداش صدقه دهندگان را ببرى ؟
و به من خبر رسيده كه تو چون نيكانْ سخن مى گويى و چون خطاكارانْ عمل مى كنى . اينك، اگر تو چنين مى كنى ، بر خود ، ستم كرده اى و عمل خويش را تباه ساخته اى . پس به سوى خدايت بازگرد تا كارت را سامان دهد ، و در كار خود ، ميانه روى كن و زيادى اش را براى روزگار نيازت به سوى پروردگارت پيش بفرست ، و يك روز در ميان به خود ، روغن بمال كه من شنيدم پيامبر خدا مى فرمايد : يك روز در ميان ، روغن بماليد و زياد روغن نزنيد .

1.اين جملات ، از ابن ابى الحديد است . (م)


دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13
216

۶۴۴۵.تاريخ دمشق عن الشعبي :أقامَ عَلِيٌّ عليه السلام بَعدَ وَقعَةِ الجَمَلِ بِالبَصرَةِ خَمسينَ لَيلَةً ، ثُمَّ أقبَلَ إلَى الكوفَةِ وَاستَخلَفَ عَبدَ اللّهِ بنَ عَبّاسٍ عَلَى البَصرَةِ ، قالَ : فَلَم يَزَلِ ابنُ عَبّاسٍ عَلَى البَصرَةِ حَتّى سارَ إلى صِفّينَ . ثُمَّ استَخلَفَ أبَا الأَسوَدِ الدّيلِيَّ عَلَى الصَّلاةِ بِالبَصرَةِ ، وَاستَخلَفَ زِيادا عَلَى الخَراجِ وبَيتِ المالِ وَالدّيوانِ ، وقَد كانَ استَكتَبَهُ قَبلَ ذلِكَ ، فَلَمَ يَزالا عَلَى البَصَرةِ حَتّى قَدِمَ مِن صفّينَ . ۱

۶۴۴۶.شرح نهج البلاغة :فَأَمّا أوَّلُ ما ارتَفَع بِهِ زِيادٌ فَهُوَ استِخلافُ ابنِ عَبّاسٍ لَهُ عَلَى البَصرَةِ في خِلافَةِ عَلِيٍّ عليه السلام ، وبَلَغَت عَلِيّا عَنهُ هَناتٌ ، فَكَتَبَ إلَيهِ يَلومُهُ ويُؤَنِّبُهُ ؛ فَمِنهَا الكِتابُ الَّذي ذَكَرَ الرَّضِيُّ بَعضَهُ وقَد شَرَحنا فيما تَقَدَّمَ ما ذَكَرَ الرَّضِيُّ مِنهُ .
وكانَ عَلِيٌّ عليه السلام أخرَجَ إلَيهِ سَعدا مَولاهُ يَحُثُّهُ عَلى حَملِ مالِ البَصرَةِ إلَى الكوفَةِ ، وكانَ بَينَ سَعدٍ وزِيادٍ مُلاحاةٌ ومُنازَعَةٌ ، وعادَ سَعدٌ وشَكاهُ إلى عَلِيٍّ عليه السلام وعابَهُ ، فَكَتَبَ عَلِيٌّ عليه السلام إلَيهِ :
أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ سَعدا ذَكَرَ أ نَّكَ شَتَمتَهُ ظُلما ، وهَدَّدتَهُ وجَبَهتَهُ تَجَبُّرا وتَكَبُّرا ، فَما دَعاكَ إلَى التَّكَبُّرِ وقَد قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : « الكِبرُ رِداءُ اللّهِ ، فَمَن نازَعَ اللّهَ رِداءَهُ قَصَمَهُ » .
وقَد أخبَرني أ نَّكَ تُكَثِّرُ مِنَ الأَلوانِ المُختَلِفَةِ فِي الطَّعامِ فِي اليَومِ الواحِدِ ، وتَدَّهِنُ كُلَّ يَومٍ ، فَما عَلَيكَ لَو صُمتَ للّهِِ أيّاما ، وتَصَدَّقتَ بِبَعضِ ما عِندَكَ مُحتَسِبا ، وأَكلتَ طعامَكَ مِرارا قَفارا ۲ ، فَإِنَّ ذلِكَ شِعارُ الصّالِحينَ ! أ فَتَطمَعُ وأنتَ مُتَمَرِّغٌ فِي النَّعيمِ ، تَستَأثِرُ بِهِ عَلَى الجارِ وَالمِسكينِ وَالضَّعيفِ وَالفَقيرِ وَالأَرمَلَةِ وَاليَتيمِ ، أن يُحسَبَ لَكَ أجرُ المُتَصَدِّقينَ ؟
وأخَبَرني أ نَّكَ تَتَكَلَّمُ بِكَلامِ الأَبرارِ ، وتَعمَلُ عَمَلَ الخاطِئينَ ، فَإن كُنتَ تَفعَلُ ذلِكَ فَنَفسَكَ ظَلَمتَ ، وَعمَلَكَ أحبَطتَ ، فَتُب إلى رَبِّكَ يُصلِح لَكَ عَمَلَكَ ، واقتَصِد في أمرِكَ ، وقَدِّم إلى رَبِّكَ الفَضلَ لِيَومِ حاجَتِكَ ، وَادَّهِن غِبّا ۳ ، فَإِنّي سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : «اِدَّهِنوا غِبّا ولا تَدَّهِنوا رَفها ۴ » . ۵

1.تاريخ دمشق : ج ۱۹ ص ۱۷۰ .

2.هكذا في المصدر ، وفي نثر الدرّ : « قِثارا » .

3.الغبّ : الإتيان في اليومين ، وقال الحسن : في كلّ اُسبوع (لسان العرب : ج ۱ ص ۶۳۵ و ۶۳۶ «غبب») .

4.الرَّفْه : كثرة التَّدَهُّن والتَّنَعُّم (النهاية : ج ۲ ص ۲۴۷ «رفه») .

5.شرح نهج البلاغة : ج ۱۶ ص ۱۹۶ ؛ نثر الدرّ : ج ۱ ص ۳۲۱ نحوه .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13
    سایر پدیدآورندگان :
    همکار: طباطبايي، محمدكاظم؛ طباطبايي نژاد، محمود؛ مترجم: مسعودی، عبدالهادی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 59865
صفحه از 621
پرینت  ارسال به