۶۴۴۷.تاريخ يعقوبى:على عليه السلام فردى از ياران خود را به سوى يكى از كارگزارانش فرستاد تا [او را براى فرستادن اموال ]برانگيزد ؛ امّا او ، فرستاده را خوار و كوچك شمرد . پس على عليه السلام به او نوشت :
«امّا بعد ؛ تو فرستاده ام را دشنام داده اى و او را رانده اى و به من خبر رسيده كه تو خود را معطّر مى كنى و انواع روغن ها را به خود مى مالى و همه گونه غذاهاى رنگارنگ مى خورى ، و بر منبر ، به گونه صدّيقانْ سخن مى گويى و چون فرود مى آيى ، مانند كسانى رفتار مى كنى كه همه چيز را حلال مى شمُرند !
پس اگر واقعاً اين گونه باشد ، به خود ، ضرر زده اى و در معرض تأديب من قرار گرفته اى . واى بر تو كه بگويى: بزرگى و كبر ، پوشش من است و هركس در آن با من درافتد ، بر او خشمناك مى شوم ! ۱ لازم نيست هميشه به خود ، روغن بمالى . آيا پيامبر خدا چنين فرمان داده است؟!
چه چيزى موجب آن گشته كه بر منبر ، چيزى بگويى و سپس خلاف آن عمل كنى تا كار به جايى برسد كه مردم بر ضدّ تو گواهى دهند و شاهدان بر ضدّ تو فراوان گردند و خشم خدا بر تو بيش شود ؟ تو چگونه اميد دارى در نعمت هايى كه از بيوه زنان و يتيمانْ گِرد آورده اى ، حرص بورزى و پاداش صالحان را برايت بنويسند؟!
مادرت به عزايت بنشيند! چه مى شد اگر روزهايى را براى تقرّب به خدا روزه مى گرفتى و بخشى از خوراكت را صدقه مى دادى ـ كه اين ، شيوه پيامبران و ادب صالحان است ؟!
خود را اصلاح كن و از گناهت توبه نما و حقّ خدا را بر خودت ادا كن . والسلام!» .
