45
دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13

۶۳۴۰.أنساب الأشرافـ به نقل از قَتاده ـ: ابو ذر ، سخنى گفت كه عثمان بدش آمد و او را دروغگو خواند . ابو ذر گفت : گمان نمى كردم كه كسى مرا تكذيب كند ، پس از اين كه پيامبر خدا [ درباره من ]فرموده است : «زمين ، كسى را بر پشت خود نگرفت و آسمان صاحب سخنى را نپوشاند كه راستگوتر از ابو ذر باشد» .
سپس عثمان ، او را به رَبَذه تبعيد كرد و ابو ذر مى گفت : حقگويى ، دوستى برايم باقى نگذارده است . و چون به ربذه آمد ، گفت : عثمان ، مرا پس از هجرتم ، باديه نشين كرد .

۶۳۴۱.أنساب الأشرافـ به نقل از ابراهيم تَيْمى از پدرش ـ: به ابو ذر گفتم: چه چيزى تو را به رَبَذه آورد؟
گفت : نصيحت كردنم به عثمان و معاويه .

۶۳۴۲.الأمالى ، طوسىـ به نقل از عبد الرحمان بن ابى عمره انصارى ـ: چون ابو ذر بر عثمانْ وارد شد ، عثمان گفت : به من بگو كدام سرزمين را بيشتر دوست مى دارى؟ گفت : هجرتگاهم (مدينه) را . گفت : نمى خواهم در كنارم باشى . گفت : آيا به مكّه بروم و در آن باشم؟ گفت : نه . گفت : به كوفه [بروم] ؛ سرزمينى كه ياران پيامبر خدا در آن اند؟ گفت : نه . گفت : من جز اينها را برنمى گزينم .
پس عثمان به او فرمان داد كه به رَبَذه برود .
ابو ذر گفت : پيامبر خدا به من فرمود : «گوش بسپار و اطاعت كن و هرجا تو را كشيدند ، روان شو ؛ حتّى اگر از [ سوى ]برده اى حبشى و بينى بريده باشد» .
پس به ربذه رفت و مدّتى در آن جا ماند . سپس به مدينه باز آمد و بر عثمان ـ كه مردم به گردش حلقه زده بودند ـ وارد شد و گفت: اى امير مؤمنان! تو مرا از سرزمينم به جايى راندى كه بى آب و علف بود و جز شير گوسفند ، چيزى نبود و خدمتگزارى جز بنده اى آزاد شده ، و سايبانى جز سايه درختى نداشتم . پس [ از سهمم از بيت المال] ، خادم و گوسفندانى به من بده تا بتوانم در آن جا زندگى كنم .
عثمان از او رو گرداند . ابو ذر نيز به همان سو رفت و گفته اش را باز گفت .
حبيب بن سَلَمه به او گفت : اى ابو ذر! من به تو هزار درهم و يك خادم و پانصد رأس گوسفند مى دهم .
ابو ذر گفت : خادم و هزار درهم و گوسفندانت را به كسى عطا كن كه از من نيازمندتر است . من فقط حقّ خود را كه در كتاب خدا آمده است ، مى طلبم .
سپس على عليه السلام آمد و عثمان به او گفت : آيا اين سفيهِ خود را از ما باز نمى دارى؟ فرمود : «كدام سفيه؟» . گفت : ابو ذر!
على عليه السلام فرمود : «او سفيه نيست. شنيدم كه پيامبر خدا مى فرمايد : آسمان بر كسى سايه نيفكند و زمين ، كسى را بر پشت خود نگرفت كه راستگوتر از ابو ذر باشد . حدّاقل او را به منزله مؤمن آل فرعون قرار بده كه: «اگر دروغگو باشد ، دروغش به زيان خود اوست ، و اگر راستگو باشد ، برخى از وعده هايش به شما خواهد رسيد» .
عثمان گفت : خاك در دهانت!
على عليه السلام فرمود : «خاك در دهان خودت . هر كس را كه گفته پيامبر خدا را در باره ابو ذر شنيده ، به خدا سوگند مى دهم [ كه برخيزد و گواهى دهد]» .
ابوهريره و ده تن برخاستند و گواهى دادند و على عليه السلام هم پشت كرد و رفت .


دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13
44

۶۳۴۰.أنساب الأشراف عن قتادة :تَكَلَّمَ أبو ذَرٍّ بِشَيءٍ كَرِهَهُ عُثمانُ فَكَذَّبَهُ ، فَقالَ : ما ظَنَنتُ أنَّ أحَدا يُكَذِّبُني بَعدَ قَولِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : «ما أقَلَّتِ الغَبراءُ ، ولا أطبَقَتِ الخَضراءُ ، عَلى ذي لَهجَةٍ أصدَقَ مِن أبي ذَرٍّ » ! ثُمَّ سَيَّرَهُ إلَى الرَّبَذَةِ .
فَكانَ أبو ذَرٍّ يَقولُ : ما تَرَكَ الحَقُّ لي صَديقا . فَلَمّا سارَ إلَى الرَّبَذَةِ قالَ : رَدَّني عُثمانُ بَعدَ الهِجرَةِ أعرابِيّا ! ۱

۶۳۴۱.أنساب الأشراف عن إبراهيم التيمي عن أبيه:قُلتُ لِأَبي ذَرٍّ : ما أنزَلَكَ الرَّبَذَةَ ؟ قالَ : نُصحي لِعُثمانَ ومُعاوِيَةَ. ۲

۶۳۴۲.الأمالي للطوسي عن عبد الرحمن بن أبي عمرة الأنصاري :لَمّا قَدِمَ أبو ذَرٍّ عَلى عُثمانَ ، قالَ : أخبِرني أيَّ البِلادِ أحَبُّ إلَيكَ ؟ قالَ : مُهاجَري ، فَقالَ : لَستَ بِمُجاوِري . قالَ : فَأَلحَقُ بِحَرَمِ اللّهِ فَأَكونُ فيهِ ، قالَ : لا ، قالَ : فَالكوفَةُ ؛ أرضٌ بِها أصحابُ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، قالَ : لا ، قالَ : فَلَستُ بِمُختارٍ غَيرَهُنَّ . فَأَمَرَهُ بِالمَسيرِ إلَى الرَّبَذَةِ ، فَقالَ : إنَّ رَسولَ اللّه صلى الله عليه و آله قالَ لي : « اِسمَع وأطِع ، وَانفُذ حَيثُ قادوكَ ، ولَو لِعَبدٍ حَبَشِيٍّ مُجَدَّعٍ » .
فَخَرَجَ إلَى الرَّبَذَةِ ، وأقامَ مُدَّةً ، ثُمَّ أتى إلَى المَدينَةِ ، فَدَخَلَ عَلى عُثمانَ وَالنّاسُ عِندَهُ سِماطَينِ ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ! إنَّكَ أخرَجتَني مِن أرضي إلى أرضٍ لَيسَ بِها زَرعٌ ولا ضَرعٌ إلّا شُوَيهاتٌ ، ولَيس لي خادِمٌ إلّا مُحَرَّرَةٌ ۳ ، ولا ظِلٌّ يُظِلُّني إلّا ظِلُّ شَجَرَةٍ ، فَأَعطِني خادِما وغُنَيماتٍ أعِش فيها ، فَحَوَّلَ وَجهَهُ عَنهُ ، فَتَحَوَّلَ عَنهُ إلَى السِّماطِ الآخَرِ ، فَقالَ مِثلَ ذلِكَ .
فَقالَ لَهُ حَبيبُ بنُ سَلَمَةَ ۴ : لَكَ عِندي يا أبا ذَرٍّ ألفُ دِرهَمٍ وخادِمٌ وخَمسُمِئَةِ شاةٍ ، قالَ أبو ذَرٍّ : أعطِ خادِمَكَ وألفَكَ وشُوَيهاتِكَ مَن هُوَ أحوَجُ إلى ذلِكَ مِنّي ؛ فَإِنّي إنَّما أسأَلُ حَقّي في كِتابِ اللّهِ .
فَجاءَ عَلِيٌّ عليه السلام ، فَقالَ لَهُ عُثمانُ : أ لا تُغني عَنّا سَفيهَكَ هذا ؟ قالَ : أيُّ سَفيهٍ ؟ قالَ : أبو ذَرٍّ !
قالَ عَلِيٌّ عليه السلام : لَيسَ بِسَفيهٍ ، سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : « ما أظَلَّتِ الخَضراءُ ، ولا أقَلَّتِ الغَبراءُ ، أصدَقَ لَهجَةً مِن أبي ذَرٍّ » أنزِلهُ بِمَنزِلَةِ مُؤمِنِ آلِ فِرعَونَ ، «وَ إِن يَكُ كَـذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَإِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِى يَعِدُكُمْ»۵ . قالَ عُثمانُ : التُّرابُ في فيكَ ! قالَ عَلِيٌّ عليه السلام : بَلِ التُّرابُ في فيكَ ، أنشُدُ بِاللّهِ مَن سَمِعَ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ ذلِكَ لِأَبي ذَرٍّ ، فَقامَ أبو هُرَيرَةَ وَعَشَرَةٌ فَشَهِدوا بِذلِكَ ، فَوَلّى عَلِيٌّ عليه السلام . ۶

1.أنساب الأشراف : ج ۶ ص ۱۶۸ .

2.أنساب الأشراف : ج ۶ ص ۱۶۹ .

3.المُحَرَّر : الَّذي جُعل من العبيد حُرّا فاُعتِق (النهاية : ج ۱ ص ۳۶۲ «حرر») .

4.كذا في المصدر ، والصواب : « مَسلَمَة» .

5.غافر : ۲۸ .

6.الأمالي للطوسي : ص ۷۱۰ ح ۱۵۱۴ .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج13
    سایر پدیدآورندگان :
    همکار: طباطبايي، محمدكاظم؛ طباطبايي نژاد، محمود؛ مترجم: مسعودی، عبدالهادی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 40411
صفحه از 621
پرینت  ارسال به