۶۶۲۸.شرح نهج البلاغة :كميل بن زياد ، كارگزار على عليه السلام در هِيتْ ۱ بود . او كارگزار ناتوانى بود . گروه هاى اعزامى معاويه از [ نزديك] او مى گذشتند و اطراف عراق را غارت مى كردند و او نمى توانست آنان را بازگردانَد و براى جبران اين ناتوانى به اطراف منطقه تحت نفوذ معاويه ، مانند قَرقيسيا ۲ و ديگر دهكده هاى كنار فرات ، يورش مى بُرد و آن جا را غارت مى كرد .
على عليه السلام اين كار او را نپسنديد و فرمود : «ناتوانىِ آشكارى است كه كارگزار ، مسئوليت خود را وا نهد و به آنچه وظيفه اش نيست ، بپردازد» .
۶۶۲۹.امام على عليه السلامـ در نامه اش به كميل بن زياد نَخَعى كه كارگزارش در هيت بود و خُرده گيرى اش بر او كه چرا سپاهيان دشمن را كه از حوزه مأموريت او گذشته اند ، نرانده و در عوض به غارت جاى ديگر رفته است ـ:
امّا بعد ، وا نهادن آدمى آنچه را عهده دار است و بر دوش گرفتن وظيفه اى كه مسئول معيّنى دارد ، ناتوانىِ آشكار و انديشه نادرستى است . اقدام تو به غارت اهل قرقيسيا و خالى نهادن پاسگاه هاى مرزى حوزه مسئوليت از كسانى كه جلوى دشمن را بگيرند و لشكرش را برانند ، رأيى پريشان و آشفته است . تو پلى شده اى تا دشمنانت از تو بگذرند و بر دوستانت غارت بَرَند . نه قدرت جنگيدن دارى و نه هيبت ترساندن . نه مرزى را بسته اى و نه شوكت دشمنى را شكسته اى . نه نياز مردم شهر را برآورده اى و نه فرمانروايت را خشنود كرده اى .
