۶۶۵۲.الغاراتـ به نقل از على بن محمّد بن ابى سيف ـ: چون عمروعاصْ مصر را اشغال كرد ، محمّد بن ابى حذيفة بن عتبة بن ربيعة بن عبد شمس ، زخمى شد .
عمرو ، محمّد را به سوى معاوية بن ابى سفيان فرستاد كه آن هنگام در فلسطين بود . پس معاويه او را در آن جا به زندان انداخت ؛ امّا ديرى نپاييد كه فرار كرد .
او پسردايى معاويه بود ؛ امّا با اين حال ، معاويه به مردم ، چنين نشان داد كه گويا رهايى او از زندان ، برايش خوشايند نبوده است . پس به شاميان گفت : چه كسى به دنبالش مى رود؟ مردم ، چنين پنداشتند كه معاويه دوست دارد او نجات يابد . [ به همين خاطر ، اعلام آمادگى نكردند؛ امّا ] مردى از [ قبيله ]خثعم كه نامش عبيد اللّه بن عمرو بن ظلام و مردى شجاع و از هواداران عثمان بود ، گفت : من به دنبال او مى روم .
پس با سوارانش رفت تا به حُوّارين ۱ رسيد . [ محمّد] به غارى در آن جا پناه برده بود . كاروانى آمد و چون چارپايان آنها براى گريز از باران به داخل غار رفتند ، او را ديدند و ترسيدند و رَم كردند .
چاروادارانى كه نزديك غار بودند ، گفتند : به خدا سوگند ، دور شدن اين چارپايان از غار ، مهم است و رم كردن آنها ، علّتى دارد . پس رفتند و به درون غار نگريستند و او را يافتند . وقتى بيرون مى آمدند ، عبيد اللّه بن عمرو بن ظلّام به آنان رسيد و از آنان درباره او پرسيد و مشخّصات او را برايشان گفت . [ چارواداران ]گفتند : آرى . هموست كه در غار است .
پس عبيد اللّه آمد و او را بيرون كشيد و چون دوست نداشت كه او را به نزد معاويه ببرد ، مبادا كه رهايش كند، همان جا گردنش را زد . خداوند متعال ، رحمتش كند!
