۶۶۵۶.الجمل :مادر مسلم ، حضور داشت . فريادى كشيد و خود را بر او افكند و او را از قتلگاهش بيرون كشيد و گروهى هم از لشكر امير مؤمنان به او پيوستند و در حمل جنازه به او كمك كردند تا آن كه او را پيش امير مؤمنان آوردند ، و مادرش مى گريست و ناله مى زد و مى خواند :
پروردگارا! مسلم ، آنان را [ به قرآن] فرا خواند
كتاب خدا را مى خوانْد و از آنان نمى هراسيد .
امّا نيزه هايشان را از خون او رنگين كردند
در حالى كه مادرشان [ عايشه] ايستاده بود و آنان را مى نگريست .
آنان را به كشتنْ فرمان مى داد ، نه آن كه باز دارد .
ر .ك : ج 5 ص 171 (ناكام ماندن آخرين تلاش ها) .
90
مَصقَلَة بن هُبَيره
مَصقَلَه از ياران امام على عليه السلام و جانشين ابن عبّاس و فرماندار اردشيرْ خُرّه ۱ بود ۲ و از اين رو ، كارگزار غير مستقيم امام عليه السلام محسوب مى شد .
به سال 38 هجرى هنگامى كه مِعقِل بن قيس ، شورشيان مرتدّ بنى ناجيه را شكست داد و آنها را به اسارت گرفت ، مصقله ، اسيران را خريد و آزاد كرد ؛ امّا نتوانست قيمت آنها را به بيت المال بپردازد .
افزون بر اين ، او به بيت المال ، چنگ انداخت و اموالى به خويشانش بخشيد و از برخى بدهى هاى آنان ، گذشت نمود .
على عليه السلام او را فراخواند ، او را بر تصرّفات نامشروعش در بيت المال مسلمانان و اِتلاف بيت المال ، سرزنش كرد و از او خواست كه آنچه را برداشته ، به بيت المال بازگردانَد . اين ماجرا بر مصقله گران آمد . او بخشش هاى عثمان را ديده بود و گمان نمى كرد كه على عليه السلام بدين سان در بيت المال ، سختگيرى كند . او انتظار بخشش داشت و چون به آرزويش نرسيد ، فرار كرد و به معاويه پيوست . على عليه السلام درباره او فرمود : «كارى چون سروران نمود و فرارش چون بندگان بود!» . ۳
او در خلافت معاويه ، در برخى امور حكومتى شركت جُست و چون معاويه آهنگ قتل حُجْر بن عدى كرد ، عليه حُجْر ، گواهى داد .
1.اَردشيرْ خُرَّه ، از بهترين ايالت هاى ايران بود كه اردشير بابكان ، آن را بنا نهاد . شيراز و ميمند و كازرون ، از جمله شهرهاى آن اند (مجمع البلدان: ج ۱ ص ۱۴۶) .
2.در نهج البلاغة : نامه ۴۳ چنين آمده است : «او كارگزار امام در اردشير خرّه بود» .
3.در تاريخ الطبرى (ج ۵ ص ۱۳۰) آمده است : «كارى چون كارِ آزادگان و فرارى چون فرارِ بندگان كرد» .
