۶۶۷۳.خصائص الأئمّة عليهم السلامـ به نقل از پسر ميثم تمّار ـ: شنيدم كه پدرم مى گويد : روزى امير مؤمنان مرا فراخواند و به من فرمود : «اى ميثم! تو در چه حالى ، آن گاه كه فرزند خوانده بنى اميّه ، عبيد اللّه بن زياد ، تو را به بيزارى جُستن از من فرا بخواند؟
گفتم : به خدا سوگند ، آن گاه ، پايدارى مى كنم و اين به خاطر خدا اندك است .
فرمود : «اى ميثم! پس [ در بهشت] ، با من در يك جا خواهى بود» .
ميثم بر عَريف ۱ قوم خود مى گذشت و مى گفت : فلانى! گويى مى بينم كه فرزند خوانده بنى اميّه و پسر فرزندْ خوانده آنها ، مرا از تو مى طلبد و تو مى گويى : «او در مكّه است» و او مى گويد : «من نمى دانم چه مى گويى . بايد او را برايم بياورى» و تو به سوى قادسيه بيرون مى روى و چند روزى در آن جا مى مانى و چون بر تو درآيم ، مرا به سوى او مى برى تا مرا جلوى در خانه عمرو بن حُرَيث بكُشد و چون روز سوم مى شود ، از سوراخ بينى ام خون تازه سرازير مى شود .
و ميثم در شوره زار ، از كنار درخت خرمايى مى گذشت و با دستش بر آن مى زد و مى گفت : اى درخت خرما! آبيارى نشده اى ، جز براى من ! و به عمرو بن حُرَيث مى گفت : چون همسايه تو شدم ، خوب همسايه دارى كن .
عمرو مى پنداشت كه او خانه و يا مِلكى در كنار بُستان او مى خرد و پاسخ مى داد : خوب همسايه دارى مى كنم .
تا آن كه عبيد اللّه بن زياد ، آن سركش ، در پىِ عريف قبيله ميثم فرستاد و ميثم را از او خواست .
پس به او خبر داد كه وى در مكّه است .
عبيد اللّه به او گفت : «اگر او را نزد من نياورى ، تو را مى كشم» و مهلتى برايش تعيين كرد و عريف به سوى قادسيه رفت و به انتظار ميثم ماند و چون ميثم آمد ، دستش را گرفت و او را نزد عبيد اللّه بن زياد آورد . چون او را بر عبيد اللّه وارد كرد ، پرسيد : تو ميثمى؟
گفت : آرى .
گفت : از ابوتراب ، بيزارى بجوى .
گفت : ابوتراب را نمى شناسم .
گفت : از على بن ابى طالب ، بيزارى بجوى .
گفت : اگر نكنم چه؟
گفت : به خدا سوگند ، آن گاه ، تو را مى كشم .
گفت : بدان كه به من گفته شده كه تو مرا مى كشى و جلوى در خانه عمرو بن حُرَيث ، مرا به دار مى كشى و در روز سوم ، از سوراخ هاى بينى ام ، خون تازه سرازير مى شود .
عبيد اللّه فرمان داد كه او را جلوى در خانه عمرو بن حُرَيث به دار بكشند .
ميثم در بالاى دار ، به مردم مى گفت : پيش از مرگم ، از من بپرسيد . از من بپرسيد . به خدا سوگند ، برخى از فتنه هاى پيش رو را برايتان بازگو مى كنم .
پس چون مردم از او پرسيدند و او هم به آنان گفت ، پيكى از سوى ابن زياد ـ كه خدا لعنتش كند ـ نزد او آمد و با ريسمانى بافته شده از الياف خرما ، بر دهان او لگام زد ، و او نخستين كسى بود كه بر چوبه دار ، لگام زده شد . سپس عبيد اللّه ، كسى را روانه كرد و او با نيزه بر شكم ميثم زد و به شهادتش رساند .
و اين [ پيشگويى] از جمله معجزات امير مؤمنان است .
