۶۶۸۳.وقعة صِفّينـ به نقل از هاشم بن عتبه ، در پاسخ به درخواست على عليه السلام براى حركت به سوى صِفّين ـ: اى امير مؤمنان! ما را به سوى اين قوم سنگ دل، حركت بده؛ كسانى كه كتاب خدا را پشت سر افكندند و با مردم ، رفتارى مخالف خشنودى خدا پيشه ساختند،و حرامش را حلال ، و حلالش را حرام شمردند ، و شيطان بر آنان مسلّط شد و وعده هاى واهى به ايشان داد و آرزوهاى دور و دراز به ايشان نماياند تا آنان را از راه به در برد و آهنگ انداختن آنان به پرتگاه كرد و دنيا را محبوبشان ساخت .
آنان از سرِ دلبستگى به دنيا مى جنگند ، همان گونه كه ما شيفته تحقّق وعده خدايمان در سراى آخرتيم .
و تو ـ اى امير مؤمنان ـ نزديك ترين خويشاوند پيامبر خدايى و برترينِ مردم از نظر پيشينه و عملكردى و آنان نيز همين را كه ما درباره تو مى دانيم ، مى دانند ؛ امّا نگون بختى بر آنان نوشته شده است و هواى نفس ، آنان را منحرف كرده و ستمكار گشته اند .
دستان ما در راه فرمانبردارى و اطاعت ، به سوى تو گشوده است و دل هاى ما به خيرخواهى تو گشاده است ، و جان هاى ما به يارى تو در برابر هر كس كه با تو مخالفت ورزد و بخواهد حكومت را در دست گيرد ، شادمان است .
به خدا سوگند كه دوست ندارم همه آنچه را كه زمين بر دوش كشيده و آسمان بر آن سايه افكنده است ، براى من باشد و با دشمنت دوستى كنم و يا با دوستت ، دشمنى بورزم .
على عليه السلام گفت : «بار خدايا! شهادت در راه خودت و همراه گشتن با پيامبرت را نصيبش فرما» .
