1.بر اين حديث ، چنين اشكال شده است كه : ظاهر آن ، سبب مى شود تا دوستدار على عليه السلام با اتّكا به محبّت او ، به انجام دادن تمام گناهان ، گرايش يابد . براى رفع اين اشكال ، پاسخ هايى ارائه شده است كه در اين جا يكى از آنها را مى آوريم : قرآن كريم ، در برخى از موارد ، عنوان «سَيّئه» را براى گناهان كوچك به كار مى برد . براى نمونه ، خداوند متعال مى فرمايد : «چنانچه از گناهان كبيره اى كه [ از آنها] نهى شده ايد ، دورى گزينيد ، سيّئه شما را مى پوشانيم» (نساء : آيه ۳۱) . بر اساس اين آيه شريف ، چنانچه آدمى از گناهان كبيره پرهيز كند ، خداوند متعال ، سيّئات (گناهان كوچك) وى را مى بخشد . بدين ترتيب ، مى توان پذيرفت كه محبّت على عليه السلام سبب پاك شدن گناهان كوچك كسانى شود كه از گناهان كبيره دورى جسته اند ؛ بويژه كه پيامبر صلى الله عليه و آله دوست داشتن على عليه السلام را ايمان و دشمنى داشتن وى را كفر و نفاق دانسته است . بدون شك ، دوست داشتن على عليه السلام حسنه اى است كه گناهان را مى پوشاند ، بر اين اساس كه خداوند متعال مى فرمايد : «به درستى كه نيكى ها ، گناهان را محو مى سازند» (هود : آيه ۱۱۴) .

1.كنز الفوائد : ج ۲ ص ۶۷ .

2.قد يُثار إشكال هنا ، مفاده أنّ محبّ عليّ عليه السلام يسوغ له ارتكاب جميع المعاصي اتّكالاً على محبّته عليّا كما هو ظاهر الحديث! يوجد عدّه أجوبه عن هذَا الإشكال،وإليك واحدا منها باختصار: أطلق القرآن الكريم في بعض الموارد عنوان «السيّئة» على الذنوب الصغيرة ، قال تعالى : «إِن تَجْتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّـئاتِكُمْ» (النساء : ۳۱) . فعلى أساس هذه الآية، لو اجتنب الإنسان كبائر الذنوب لعفا اللّه تعالى عن صغائرها ، ومن هنا فلا ضير أن تنفع محبّة عليّ عليه السلام في محو الذنوب الصغائر لمن اجتنب الكبائر منها ، لاسيما وهو الَّذي عدّ رسول اللّه صلى الله عليه و آله حبَّه إيمانا ، وبغضه كفرا ونفاقا ؛ فلا ريب أن يكون حبّه حسنة تمحو السيّئات كما يقول تعالى : «إِنَّ الْحَسَنَـتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّـئاتِ» (هود : ۱۱۴) .

3.الفردوس : ج ۲ ص ۱۴۲ ح ۲۷۲۵ عن معاذ بن جبل ، المناقب للخوارزمي : ص ۷۶ ح ۵۶ ، ينابيع المودّة : ج ۱ ص ۲۷۰ ح ۴ كلاهما عن أنس بن مالك ؛ نهج الحقّ : ص ۲۵۹ ، الفضائل لابن شاذان : ص ۸۲ عن عبد اللّه بن عبّاس ، المناقب لابن شهر آشوب : ج ۳ ص ۱۹۷ عن ابن عمر .

4.تاريخ بغداد : ج ۴ ص ۱۰۲ الرقم ۱۷۵۶ ، ينابيع المودّة : ج ۲ ص ۳۱۲ ح ۸۸۹ ؛ المناقب لابن شهر آشوب : ج ۳ ص ۲۳۷ كلّها عن عائشة .