۵۹۵۳.الكافىـ به نقل از ابو يَعفور ـ: خَطّاب جُهَنى ، با ما رفت و آمد داشت و نسبت به خاندان محمّد صلى الله عليه و آله دشمنى شديد داشت . او با نَجده حَرورى ۱ همراهى مى كرد .
به خاطر تقيّه و ارتباط ، به ملاقات خطّاب رفتم . وى بيهوش و در حال مرگ بود و شنيدم كه مى گفت : اى على! مرا با تو چه كار است ؟
اين را به ابو عبد اللّه امام صادق عليه السلام خبر دادم . فرمود : «سوگند به پروردگار كعبه كه على را مى ديده است ؛ سوگند به پروردگار كعبه كه او را مى ديده است!» .
ر . ك : ج 8 ص 375 (على از زبان على / فضيلت هاى پراكنده) .
2 / 9
جواز عبور از صراط
۵۹۵۴.تاريخ بغدادـ به نقل از ابن عبّاس ـ: از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدم : اى پيامبر خدا! آيا براى گذر از آتش جهنّم ، به گذرنامه (اجازه عبور) ، نياز است؟
فرمود : «آرى» .
سؤال كردم : آن چيست؟
فرمود : «دوست داشتن على بن ابى طالب» .
۵۹۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كارى [در قيامت ]اجازه اى نياز دارد و اجازه عبور از صراط ، دوست داشتن على بن ابى طالب است .
۵۹۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هنگامه برپايى رستاخيز ، على بن ابى طالب بر فردوس ، مى نشيند و فردوس ، كوهى مُشرف بر بهشت است كه در بالاى آن ، عرش پروردگار جهانيان قرار دارد و نهرهاى بهشتى در دامنه اش جارى اند و در باغ ها پخش مى شوند . [ در آن هنگامه ]على بر بارگاهى از نور ، نشسته است و تسنيم ۲ در برابرش جارى است .
كسى از صراط نمى گذرد ، مگر آن كه برگه عبور ولايت على و خاندان او در دستش باشد . او بر بهشت ، نظارت دارد و دوستدارانش را وارد بهشت مى كند و دشمنانش را به آتش مى اندازد .
