۶۰۰۴.الأمالى ، طوسىـ به نقل از ابو حَمراء (خادم پيامبر خدا) ـ: در روز عرفه ، پيامبر خدا بر ما وارد شد و دست على عليه السلام در دستش بود . آن گاه فرمود : «اى گروه مردمان! به درستى كه خداوند خُجسته ووالا ، در اين روز به شما افتخار كرد و همه شما را آمرزيد» .
آن گاه ، رو به على عليه السلام كرد و به او فرمود : «اى على! تو را به طور ويژه آمرزيده است» .
سپس به او فرمود : «اى على! نزديك تر بيا» .
على عليه السلام نزد ايشان رفت . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «همانا نيك بخت حقيقى ، كسى است كه تو را دوست بدارد و فرمان بردارى ات كند و همانا بدبخت حقيقى ، كسى است كه دشمن تو باشد و با تو كينه بوَرزد و به تو ناسزا بگويد» .
۶۰۰۵.الأمالى ، مفيدـ به نقل از سلمان فارسى ـ: در روز عرفه ، پيامبر خدا بيرون آمد و فرمود : «اى مردم! به درستى كه خداوند در اين روز به شما مباهات كرد و همه شما را آمرزيد ، بويژه على را» . و آن گاه فرمود : «اى على! نزد من بيا» .
على عليه السلام نزد ايشان رفت . پيامبر صلى الله عليه و آله دست على عليه السلام را گرفت و فرمود : «همانا نيك بخت حقيقى ، كسى است كه پس از من ، از تو فرمان ببرد و پيروى ات كند و همانا بدبخت حقيقى ، كسى است كه پس از من نافرمانى ات كند و عَلَم دشمنى با تو برافرازد .
۶۰۰۶.شرح الأخبارـ به نقل از ابو ايّوب انصارى ـ: در روز عرفه ، پيامبر خدا بر ما وارد شد و فرمود : «اى مردمان! به درستى كه خداوند عز و جل در اين روز به شما افتخار كرد و شما را به طور عام و على را به طور خاص آمرزيد .
منظور از عموم شما ، هر كسى است كه پس از من بدعتى ايجاد نكند و اين ، معناى سخن خداوند عز و جل است كه : «پس هر كس پيمان بشكند ، به زيان خويش پيمان شكسته است» ؛ و امّا منظور از خاص ، اين است كه پيروى از على ، پيروى از من است و هر كس او را نافرمانى كند ، مرا نافرمانى كرده است» .
سپس فرمود : «اى على! برخيز» .
على عليه السلام ايستاد . آن گاه ، پيامبر خدا دستش را در دست وى نهاد و فرمود : «اى مردمان! همانا من ، فرستاده خدا به سوى تمام شما هستم ؛ فرمان بردارى از من واجب است و من بر خويشان خود نمى ترسم و نيز به خاطر پيوند خويشاوندى ، به آنان امتيازى نمى دهم . من ، فرستاده خدا هستم و «بر دوشِ فرستاده ، رسالتى جز ابلاغ دين نيست» . ۱
بدانيد! اين ، جبرئيل است كه از نزد پروردگارم به من خبر مى دهد : نيك بخت حقيقى ، كسى است كه على را در دوران حيات او و پس از وفات او ، دوست بدارد و بدبخت حقيقى ، كسى است كه على را در دوران حيات او و پس از وفات او ، دشمن بدارد» .
