۵۷۷۰.بصائر الدرجاتـ به نقل از ابو جارود ـ: از جويريه شنيدم كه مى گفت : على عليه السلام ما را ازكربلا تا فرات برد . وقتى به بابِل رسيديم ، به من فرمود : «اين جا چه نام دارد ، اى جويريه؟».
گفتم : اى امير مؤمنان! اين جا بابِل است .
[ على عليه السلام ] فرمود : «آگاه باش! بر هيچ پيامبر و وصىّ پيامبرى جايز نيست كه درسرزمينى كه دو بار عذاب شده ، نماز بگزارد» .
گفتم : اى امير مؤمنان! عصر شده و نماز ، واجب گرديده است .
[ على عليه السلام ] فرمود : «به تو گفتم كه بر هيچ پيامبر و وصىّ پيامبرى جايز نيست كه درسرزمينى نماز بگزارد كه دو بار مورد عذاب واقع شده و سومى را انتظار مى كشد .اگر ستاره دنباله دارْ طلوع كند و پل بابِل درست شود ، يك صد هزار نفر راروى آن مى كشند و اسب ها تا سُم ، در خون مى روند» .
[ پيش خود] گفتم : به خدا سوگند ، امروزْ در نمازم از امير مؤمنانْ پيروى خواهم كرد .
على عليه السلام سرِ دُلدُل (استر پيامبر خدا) را برگرداند و از سُورا ۱ گذشت . [ آن گاه ]به من گفت : «اى جويريه! اذان عصر را بگو» .
اذان گفتم . [ على عليه السلام ] به كنارى رفت و سخنى به سُريانى يا عِبرانى گفت وخورشيد را ديدم كه در خروش بود و صدا مى كرد تا آن كه با روشنايى كامل بازگشت .
سپس [ على عليه السلام ] گفت : «اقامه نماز را بگو» .
من اقامه نماز را گفتم . او براى ما امامت كرد و با او نماز به جاى آورديم . هنگامى كه سلام نماز را داد ، ستارگانْ پيدا شدند .
گفتم : به پروردگار كعبه سوگند كه او وصىّ پيامبر صلى الله عليه و آله است .
۵۷۷۱.وقعة صِفّينـ به نقل از عبد خير ـ: همراه على عليه السلام در سرزمين بابِل ، در حال حركت بودم كه وقت نماز عصر شد .
[ على عليه السلام ] فرمود : «به جايى قدم نمى گذاريم ، مگر آن كه زشت تر از جاى قبلى است» .
[ به مسيرمان ادامه داديم تا] به مكانى رسيديم كه نسبت به جاهايى كه ديده بوديم ، زيباتر بود و خورشيد داشت غروب مى كرد . على عليه السلام پياده شد و من هم همراه او پياده شدم . او خداوند را خواند [ و ]خورشيد به مقدار نماز عصربرگشت . نماز عصر را به جا آورديم . آن گاه خورشيد ، غروب كرد .
