401
دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج12

ر . ك : ج 6 ص 57 (شهادت عمّار بن ياسر) .

5 / 6

زياد بن ابيه

۶۱۹۲.الأغانىـ به نقل از زياد بن ابيه ، خطاب به حُجْر بن عَدى ـ: آن مهر و دوستى على را كه در من سراغ داشتى ، خداوند از سينه ام خارج ساخته و آن را به كينه و دشمنى تبديل كرده است و آن طور كه مرا به كينه توزى و دشمنى با معاويه مى شناختى [ ، اكنون نيستم] . خداوند ، كينه او را از قلبم خارج ساخته و به مهر و دوستى تبديل كرده است .

۶۱۹۳.سير أعلام النُّبَلاءـ درباره زياد بن ابيه ـ: او مردم كوفه را گرد آورد تا از آنان بخواهد كه از ابو الحسن ، بيزارى بجويند كه همان هنگام (در سال 53 هجرى) به طاعونْ مبتلا شد .

۶۱۹۴.تاريخ اليعقوبىـ درباره زياد بن ابيه ـ: روايت شده است كه او جمعيّتى را كه خبر رسيده بود پيروان على عليه السلام هستند ، گرد آورد تا آنان را به لعن على عليه السلام و دورى جستن از وى فرا خوانَد و [ در صورت امتناع ، ]گردن هايشان را بزند . آنان ، هفتاد نفر بودند .
وى از منبر بالا رفت و شروع به تهديد و ارعاب كرد . يكى از آنان ، در حالى كه نشسته بود ، خوابش برد . يكى از دوستانش به وى گفت : در حالى كه تو را براى كشتن آورده اند ، خوابيده اى؟!
پاسخ داد : از اين ستون به آن ستون ، فرج است . در خوابم چيز شگفتى ديدم .
گفتند : چه ديدى ؟
گفت : ديدم مردى سياه ، وارد مسجد شد و سرش به سقف خورد . [ به او ]گفتم : تو كيستى؟ گفت : من تيزدستى گردن زن هستم . گفتم : چه مى خواهى؟ گفت : مى خواهم گردن اين ستمكار را كه روى اين چوب ها سخن مى گويد ، بزنم .
زياد ، در حالى كه بر روى منبر سخن مى گفت ، ناگهان انگشتش را گرفت و فرياد زد : دستم! و بيهوش از روى منبر افتاد . او را به داخل قصر بردند . انگشت كوچك دست راستش زخم شده بود و ديگر غذا نمى خورد . پزشكْ حاضر كردند . زياد به وى گفت : دستم را ببُر!
پزشك گفت : اى امير! به من بگو درد را در دستت حس مى كنى ، يا در قلبت؟
گفت : به خدا سوگند ، فقط در قلبم .
پزشك گفت : آرام باش!
هنگامى كه وى در آستانه مرگ قرار گرفت ، براى معاويه نوشت : «براى امير مؤمنان ـ در حالى كه در آخرين روزم از دنيا و نخستين روزم از جهان آخرت به سر مى برم ـ مى نويسم : من ، خالد بن عبد اللّه بن خالد بن اسيد را جانشين خود نمودم» .


دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج12
400

راجع : ج 6 ص 56 (استشهاد عمّار بن ياسر) .

5 / 6

زيادُ بنُ أبيهِ

۶۱۹۲.الأغاني عن زياد بن أبيهـ لِحُجرِ بنِ عَدِيٍّ ـ: ما كُنتَ تَعرِفُني بِهِ مِن حُبِّ عَلِيٍّ ووُدِّهِ فَإِنَّ اللّهَ قَد سَلَخَهُ مِن صَدري ، فَصَيَّرَهُ بُغضا وعَداوَةً . وما كُنتَ تَعرِفُني بِهِ مِن بُغضِ مُعاوِيَةَ وعَداوَتِهِ فَإِنَّ اللّهَ قَد سَلَخَهُ مِن صَدري ، وحَوَّلَهُ حُبّا ومَوَدَّةً . ۱

۶۱۹۳.سير أعلام النبلاءـ في زِيادِ ابنِ أبيهِ ـ: إنَّهُ جَمَعَ أهلَ الكوفَةِ لِيَعرِضَهُم عَلَى البَراءَةِ مِن أبِي الحَسَنِ ، فَأَصابَهُ حينَئِذٍ طاعونٌ في سَنَةِ ثَلاثٍ وخَمسينَ . ۲

۶۱۹۴.تاريخ اليعقوبيـ في زِيادِ ابنِ أبيهِ ـ: رُوِيَ أنَّهُ كانَ أحضَرَ قَوما بَلَغَهُ أنَّهُم شيعَةٌ لِعَلِيٍّ لِيَدعوهُم إلى لَعنِ عَلِيٍّ وَالبَراءَةِ مِنهُ ، أو يَضرِبَ أعناقَهُم ، وكانوا سَبعينَ رَجُلاً .
فَصَعِدَ المِنبَرَ ، وجَعَلَ يَتَكَلَّمُ بِالوَعيدِ وَالتَّهديدِ . فَنامَ بَعضُ القَومِ وهُوَ جالِسٌ ، فَقالَ لَهُ بَعضُ أصحابِهِ : تَنامُ وقَد اُحضِرتَ لِتُقتَلَ ! ! فَقالَ : مِن عَمودٍ إلى عَمودٍ فُرقانٌ ، لَقَد رَأَيتُ في نَومَتي هذِهِ عَجَبا ! قالوا : وما رَأَيتَ ؟ قالَ : رَأَيتُ رَجُلاً أسوَدَ دَخَلَ المَسجِدَ ، فَضَرَبَ رَأسُهُ السَّقفَ ، فَقُلتُ : مَن أنتَ يا هذَا ؟ فَقالَ : أنَا النَّقّادُ ، داقُّ الرَّقَبَةِ . قُلتُ : وأينَ تُريدُ ؟ قالَ : أدُقُّ عُنُقَ هذَا الجَبّارِ الَّذي يَتَكَلَّمُ عَلى هذِهِ الأَعوادِ .
فَبَينا زِيادٌ يَتَكَلَّمُ عَلَى المِنبَرِ إذ قَبَضَ عَلى إصبَعِهِ ، ثُمَّ صاحَ : يَدي ! وسَقَطَ عَنِ المِنَبرِ مَغشِيّا عَلَيهِ ، فَاُدخِلَ القَصرَ ، وقد طُعِنَ في خِنصَرِهِ اليُمنى ، فَجَعَلَ لا يَتغاذُّ ، فَاُحضِرَ الطَّبيبُ ، فَقالَ لَهُ : اِقطَع يَدي ! قالَ : أيُّهَا الأَميرُ ، أخبِرني عَنِ الوَجَعِ تَجِدُهُ في يَدِكَ ، أو في قَلبِكَ ؟ قالَ : واللّهِ إلّا في قَلبي . قالَ : فَعِش سَوِيّا .
فَلَمّا نَزَلَ بِهِ المَوتُ كَتَبَ إلى مُعاوِيَةَ : إنّي كَتَبتُ إلى أميرِ المُؤمِنينَ وأنَا في آخِرِ يَومٍ مِنَ الدُّنيا وأوَّلِ يَومٍ مِنَ الآخِرَةِ ، وقَدِ استَخلَفتُ عَلى عَمَلي خالِدَ بنَ عَبدِ اللّهِ بنِ خالِد بنِ أسيدٍ . ۳

1.الأغاني : ج ۱۷ ص ۱۳۹ .

2.سير أعلام النبلاء : ج ۳ ص ۴۹۶ الرقم ۱۱۲ ، شرح نهج البلاغة : ج ۴ ص ۵۸ نحوه .

3.تاريخ اليعقوبي : ج ۲ ص ۲۳۵ وراجع أنساب الأشراف : ج ۵ ص ۲۸۴ وتاريخ دمشق : ج ۱۹ ص ۲۰۳ والمحاسن والمساوئ : ص ۵۴ .

  • نام منبع :
    دانش نامه اميرالمؤمنين (ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج12
    سایر پدیدآورندگان :
    همکار: طباطبايي، محمدكاظم؛ طباطبايي نژاد، محمود؛ مترجم: سلطانی، محمدعلی
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 53223
صفحه از 591
پرینت  ارسال به