۶۲۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هامان اين امّت ، مغيرة بن شعبه است .
۶۲۰۸.امام على عليه السلامـ خطاب به عمّار بن ياسر ، هنگامى كه درباره مغيرة بن شعبه سخن به ميان آورد ـ: اى عمّار! رهايش كن ، كه او از دين بهره اى ندارد ، مگر آنچه او را به دنيا نزديك ساخته باشد ؛ و او خويش را به عمد ، [ درباره حقّانيت من يا معاويه ]به شبهه انداخته است تا شبهه ها را بهانه اى براى لغزش هايش قرار دهد .
۶۲۰۹.الغاراتـ به نقل از جُندَب بن عبد اللّه ـ: نزد على عليه السلام از مغيرة بن شعبه و سرسختى اش در حمايت از معاويه سخن به ميان آمد . فرمود : «مگر مغيره كيست؟ اسلام آوردن وى ، در پىِ هرزگى و خيانتى بود كه نسبت به گروهى از قومش كرد كه از جانب او آسوده خاطر بودند .
او به قوم خويش يورش بُرد و مرتكب آن اعمال شد . آن گاه گريخت و به عنوان پناهنده به اسلام ، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد [ تا از دست قومش در امان بمانَد] . سوگند به خدا ، از زمانى كه اسلام آورده ، كسى از او فروتنى و افتادگى نديده است .
آگاه باشيد كه پيش از قيامت ، از قبيله ثقيف ، فرعون هايى خواهند بود كه از حق ، كناره مى گيرند و آتش جنگ را برمى افروزند و از ستمكاران ، پشتيبانى مى كنند .
آگاه باشيد! ثقيف ، مردمى نيرنگبازند كه به هيچ پيمانى وفا نمى كنند و با عرب ، چنان دشمنى مى ورزند كه گويى از آنان نيستند .
البتّه در بين آنان ، گاه ، فرد صالحى پيدا مى شود ، از جمله : عروة بن مسعود و ابو عبيد بن مسعود (كه در منطقه قُسّ الناطف ۱ در ساحل فرات شهيد شد) . و البته فرد صالح در قبيله ثقيف ، كمياب است» .
۶۲۱۰.شرح نهج البلاغةـ به نقل از ابو جعفر اِسكافى ـ: معاويه ، گروهى از صحابيان و گروهى از تابعيان را براى جعل كردن احاديث زشت درباره على عليه السلام ـ كه متضمّن طعن بر وى و برائت جستن از او بود ـ گمارد و براى آنان مزدى مقرّر كرد كه موجب تشويق براى چنين كارى مى شد .
آنان نيز در مورد آنچه موجب خشنودى معاويه مى شد ، حديث جعلى ساختند ، از جمله آنان [ از صحابه] : ابو هريره ، عمرو بن عاص ، مغيرة بن شعبه ؛ و از تابعيان ، عروة بن زبير بودند .
