استادمان ، ^۱ ابو عبد اللّه بصرىِ متكلّم ـ كه خداىْ رحمتش كناد ـ ، از نصر بن عاصم ليثى ، از پدرش روايت كرد كه : به مسجد پيامبر خدا آمدم ، كه ديدم مردم مى گفتند : از خشم خدا و پيامبرش ، به خدا پناه مى بريم!
گفتم : چه شده است؟
گفتند : هم اكنون ، معاويه برخاست و دست ابو سفيان را گرفت و هر دو از مسجدْ خارج شدند ، كه پيامبر خدا فرمود : «خداوند ، اين پيرو و پيشرو را لعنت كند! چه روزهايى از دست معاويه كَپَل گُنده بر امّت من خواهد گذشت!».
استادمان [ همچنين] گفت : علاء بن حُرَيز قُشَيرى روايت كرده است كه : پيامبر خدا به معاويه فرمود : «اى معاويه! تو بدعت را سنّت ، و بدى را خوبى خواهى شمرد . خوراكت بسيار و ستمت گسترده خواهد بود .. .».

11 . مغيرة بن شعبه

ابراهيم بن هلال ، نويسنده الغارات ، از ابو صادق ، از جندب بن عبد اللّه گزارش كرده است كه : نزد على عليه السلام از مُغَيرة بن شُعبه و علاقه اش به معاويه سخن به ميان آمد . فرمود : «مغيره كيست؟ اسلام آوردن او به خاطر هرزگى و خيانتى بود كه در حقّ شمارى از افراد خاندانش مرتكب شده بود .
او آنان را كشت و با آنان درگير شد (حديث 6261) . آن گاه از آنان گريخت و به عنوان پناهنده به اسلام ، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد . سوگند به خدا ، از زمانى كه اسلام آورده ، كسى از او فروتنى و افتادگى نديده است.
آگاه باشيد كه پيش از قيامت ، در قبيله ثقيف ، فرعون هايى ظهور خواهند كرد كه از حق ، كناره مى گيرند و آتش جنگ را مى افروزند و از ستمكاران ، پشتيبانى مى كنند.

احمد بن بشير ، از مسعر بن كدام ، آورده است كه : در زمان رفتن حسين عليه السلام به سمت كوفه ، سمرة بن جندب رئيس پاسبانان عبيد اللّه بن زياد بود . او مردم را به حركت به سوى حسين عليه السلام براى جنگ با وى ، تشويق مى كرد .

9 . عبد اللّه بن زبير

از جمله روى گردانان از على عليه السلام و دشمنان وى ، عبد اللّه بن زبير بود ـ كه پيش تر از او ياد كرديم ـ .
على عليه السلام همواره مى فرمود : «زبير از ما اهل بيت بود تا آن كه پسرش عبد اللّه ، بزرگ شد و وى را تباه كرد» .
عبد اللّه ، همان كسى است كه زبير را به جنگ با على عليه السلام وا داشت و نيز همان كسى است كه رفتن به بصره را براى عايشه ، خوب جلوه داد.
او فردى بددهان و بدگو بود كه بنى هاشم را دشمن مى داشت و على بن ابى طالب عليه السلام را لعن مى كرد و بد مى گفت. ^۱

10 . معاوية بن ابى سفيان

على عليه السلام در نماز صبح و نماز مغرب ، قنوت مى خواند و در قنوتش معاويه ، عمرو ، مغيره ، وليد بن عقبه ، ابو اعور ، ضحّاك بن قيس ، بُسر بن ارطات ، حبيب بن مسلمه ، ابو موسى اشعرى و مروان بن حَكَم را نفرين مى كرد . اينان نيز در قنوت ، وى را لعن مى كردند.