۵۷۸۹.الطبقات الكبرىـ به نقل از ابو عبيد ضَبّى ـ: بر ابو هَرثَم ضبّى (از سپاهيان على عليه السلام درصِفّين) وقتى كه از صِفّين برگشته بود ، وارد شديم و او روى سكّويى نشسته بود .وى زنى داشت به نام جَرداء كه بسيار به على عليه السلام علاقه داشت و سخنان وى راپيش از همه تصديق مى كرد .
گوسفندى از آن جا گذشت و سرگين انداخت . هَرثَم گفت : سرگين اين گوسفند ، سخنى از على را به ياد من آورد .
گفتند : على عليه السلام از كجا به سرگين انداختن اين گوسفند ، آگاهى داشت؟
گفت : در بازگشت از صِفّين ، در كربلا پياده شديم و على ، نماز صبح را با ما به جماعت در بين درختان و بوته هاى اسفند به جاى آورد . سپس مُشتى از سرگين آهوان را برداشت و بوييد و آن گاه گفت : «آه ، آه! در اين بيابان ، گروهى كشته خواهند شد كه بدون محاسبه وارد بهشت مى گردند» .
جرداء كه در درون خانه بود ، با صداى بلند گفت : چه جاى انكار اين سخن است؟! او به آنچه گفته ، از تو داناتر است .
۵۷۹۰.تاريخ دمشقـ به نقل از هَرثَمة بن سلمى ـ: در يكى از جنگ هاى على عليه السلام همراه او مى رفتيم تا به كربلا رسيديم . او در كنار درختى پياده شد و نماز خواند و [مشتى ]خاك از زمين برداشت و بوييد و فرمود : «واى بر تو ، اى خاك! بر روى تو گروهى كشته خواهند شد كه بدون محاسبه وارد بهشت مى گردند» .
جنگ هايمان پايان يافت و [مدّتى بعد] على عليه السلام كشته شد و اين سخن را فراموش كردم . [ سال ها بعد ]در سپاهى كه به سوى حسين عليه السلام مى رفت، بودم. وقتى به حسين عليه السلام رسيدم، چشمم به آن درخت افتاد و سخن على عليه السلام به يادم آمد .
با اسبم جلو رفتم و به حسين عليه السلام گفتم : اى پسرِ دختر پيامبر خدا! به تو بشارت مى دهم ، و داستان را برايش نقل كردم .
[ حسين عليه السلام ] فرمود : «با ما هستى ، يا بر ما؟».
گفتم : نه با شما و نه بر شما . خانواده ام را رها كرده ام و آمده ام .
فرمود : «اگر با ما نيستى ، از اين سرزمين ، دور شو . سوگند به آن كه جان حسين در دست اوست ، امروزْ كسى كشته شدن ما را نمى بيند ، مگر آن كه وارد دوزخ خواهد شد» .
پس ، پشت كرده ، فرار نمودم تا جايى كه محلّ كشته شدن وى از نظرم پنهان ماند .
