۵۷۹۱.وقعة صِفّينـ به نقل از ابو عبيده ، از هرثمة بن سليم ـ:همراه على بن ابى طالب عليه السلام در صِفّين جنگيديم . وقتى به كربلا رسيديم ، برايمان نماز اقامه كرد و هنگامى كه سلام داد ، مقدارى از خاك آن جا را برداشت و بوييد و فرمود : «واى بر تو ، اى خاك! از تو گروهى محشور خواهند شد كه بدون محاسبه وارد بهشت مى گردند» .
هنگامى كه هرثمه از جنگْ نزد زنش جَرداء (دختر سمير) كه از پيروان على عليه السلام بود ، بازگشت گفت : آيا تو را از دوستت ابو الحسن ، شگفت زده نكنم؟ وقتى دركربلا پياده شديم ، او مقدارى از خاك آن جا را برداشت و بوييد و فرمود : «واى برتو ، اى خاك! از تو گروهى محشور خواهند شد كه بدون محاسبه وارد بهشت مى گردند» . او از كجا به غيب ، علم دارد؟
جرداء گفت : اى مرد! دست از سرم بردار . امير مؤمنان ، جز حق نگفته است .
هنگامى كه عبيد اللّه بن زياد ، سپاهى را به سوى حسين عليه السلام و يارانش گسيل داشت ، من در بين سپاهيان بودم . وقتى به آن گروه و حسين عليه السلام و يارانش رسيدم ، جايى را كه على عليه السلام ما را پياده كرده و زمينى را كه از آن خاك برداشته بود ، شناختم و سخنى را كه گفته بود [ ، به ياد آوردم] . از ادامه دادن راه ، ناخشنود گشتم و با اسبم جلوم آمدم تا نزديك حسين عليه السلام ايستادم . بر وى سلام كردم و داستانى را كه از پدرش در اين مكان شنيده بودم ، به وى گفتم .
حسين عليه السلام فرمود : «با مايى ، يا بر ما؟».
گفتم : اى فرزند پيامبر خدا! نه با تو و نه بر تو . من خانواده و بچّه هايم را رها كرده ام و بر آنان از ابن زياد ، بيم دارم .
حسين عليه السلام فرمود : «فرار كن تا كشته شدن ما را نبينى . سوگند به آن كه جان محمّد صلى الله عليه و آله به دست اوست ، امروزْ هر كه كشته شدن ما را ببيند و به ما كمك نكند ، وارد جهنّم مى شود» .
من فرار كردم تا جايى كه محلّ كشته شدن آنان از نظرم مخفى گشت .
