۵۸۱۰.امام على عليه السلامـ در اشاره به ستمگرىِ بنى اميّه ـ: به خدا سوگند ، آنان باقى خواهند ماند تا هيچ حرامى را رها نكنند ، جز آن كه آن را حلال شمرند ؛ و هيچ پيمانى را وا نگذارند ، جز آن كه آن را بگسلند ؛ و هيچ خانه سنگى يا پشمى (خيمه اى) نمانَد ، جز آن كه ستم آنان در آن داخل شود و بدرفتارى شان [ساكنان آنها را ]بگريزاند ، تا آن جا كه دو گروه بگريند : گريه كننده اى كه براى دينش بگريد و گريه كننده اى كه براى دنيايش گريه كند ؛ و يارى هر كدام از شما به ديگرى ، چون يارى بنده نسبت به مولايش باشد ؛ به گونه اى كه هر گاهْ او را ببيند ، اطاعتش كند و چون نبيند ، بدِ او را بگويد ؛ و تا آن كه گرفتارترينِ شما در آن روزگار ، خوش گمان ترينِ شما به خداوند باشد .
اگر خداوند عز و جل عافيتى نصبيتان كرد ، پذيرا باشيد و اگر گرفتارتان كرد ، شكيبايى كنيد ، كه پايان كار ، از آنِ پرهيزگاران است .
۵۸۱۱.امام على عليه السلام :بدانيد كه ترسناك ترين فتنه بر شما از نظر من ، فتنه بنى اميّه است ؛ چون فتنه اى كور و تاريك است .
۵۸۱۲.امام على عليه السلام :آگاه باشيد كه ترسناك ترين فتنه بر شما از نظر من ، فتنه بنى اميّه است كه فتنه اى است كور و تاريك كه همگان را فرا مى گيرد و گرفتارى آن ، ويژه گروهى است . هر كس در آن بنگرد ، بلا دامنگيرش مى شود و هر كس آن رانبيند ، بلا از وى درمى گذرد .
به خدا سوگند ، پس از من ، بنى اميّه را اربابان بدى خواهيد يافت ، چون ماده شترى كهن سال كه با دست بر زمين مى كوبد ، با پا لگد مى زند و با دهانْ گازمى گيرد و اجازه شير دوشيدن نمى دهد .
گرفتارى شما به دست آنان چنان پايدار خواهد شد كه از شما ، جز از كسى كه براى آنان سودمند باشد يا زيان نداشته باشد، دست برنمى دارند و كمك خواهى شما از آنان، چون كمك خواهى برده از اربابش يا كمك خواهى يك همراه از كسى كه همراهى وى را پذيرفته است ، خواهد بود .
فتنه آنان با چهره اى ترسناك و با ستم دوران جاهلى بر شما فرود خواهد آمد ،[ آن گونه] كه هيچ نور هدايت و نشان قابل ديدى در آن نيست . ما اهل بيت ازآن فتنه در امانيم و مردم را بدان نمى خوانيم .
آن گاه ، خداوند آن فتنه را از شما دفع مى سازد ، چنان كه [سلّاخ] پوست را [ازتن گوسفند] جدا مى سازد به دست كسى كه آنان را خوار مى كند و به اجبار [درراهى كه نمى خواهند] به پيش مى برد و جام پُر از بلا را به آنان مى نوشاند وعطايى جز شمشير ، به آنان نمى بخشد و جز لباس ترس بر آنان نمى پوشاند .
در اين هنگام ، قريش ، دوست خواهد داشت دنيا و آنچه را در آن است ، بدهد ويك بارْ مرا ببيند ـ گر چه به اندازه زمان كشتن شترى باشد ـ تا آنچه را امروزگوشه اى از آن را [ از آنها] مى خواهم و نمى دهند ، يك جا بدهند و من بپذيرم .
