۵۳۰۵.امام على عليه السلامـ در آفرينش فرشتگان ـ: آن گاه ، بين آسمان هاى بلند را شكافت و آن جاها را از گونه هاى فرشتگانش پُر كرد . گروهى در سجده اند كه ركوع نمى كنند ، و گروهى در ركوع اند كه قامتْ راست نمى كنند ؛ گروهى در صف ايستاده اند و متفرّق نمى شوند.گروهى تسبيح گويانى اند كه خسته نمى شوند ، نه خواب ، ديدگانشان را فرا مى گيرد و نه خطاى خِرد يا سستى بدن و يا غفلت فراموشى ، آنها را در مى رُبايد .
گروهى از آنان ، امين وحى او و ترجمان او به سوى فرستادگانش هستند كه با حكم و فرمان او در آمد و رفت اند . گروهى از آنان ، نگهبانان بندگانش و پاسبان درهاى بهشتش هستند ، و گروهى از آنان ، ثابت قدم در زمين هاى زيرين اند كه گردن هايشان از آسمانِ برين ، گذشته است و اعضايشان بيرون از كرانه هاى جهان است ، و شانه هايشان متناسب با پايه هاى عرش است ، ديده هايشان از هيبت او بر هم ، و پَرهايشان جمع شده است كه بين آنان و غير آنان،حجاب عزّت و پرده قدرت زده شده است.
آنان ، پروردگارشان را به تصوير نمى پندارند ، و صفات آفريده ها را بر او روا نمى شمارند ، و او را در چارچوب مكان،جاى نمى دهند، و به او به عنوان نمونه اشاره نمى كنند.
۵۳۰۶.امام على عليه السلامـ خطاب به خداى عز و جل ـ: فرشتگانى آفريدى و در آسمان هايت جايشان دادى ، كه نه در آنان سستى است ، و نه غفلت و نافرمانى دارند ، و نه گناهى در ميان آنان هست . داناترينِ آفريدگانت به تو ، بيمناك ترينِ آنان از تو ، نزديك ترينشان به تو ، و پُركارترين آنان در اطاعت از تو هستند . خوابِ ديدگان ، اشتباه خِردها و سستى بدن ها آنان را فرا نمى گيرد .
نه در پشت ها جاى گرفته اند و نه زهدان ها آنان را در خودْ جاى داده اند ؛ چرا كه آنان را از آب پست نيافريده اى . آنان را به گونه اى خاص آفريدى ، در آسمان هايت جايشان دادى ، به هم جوارى ات گرامى شان داشتى ، امين وحى ات قرارشان دادى ، از آسيب ها دورشان ساختى ، از بلاها محفوظشان گردانيدى ، و از [ دست يازيدن به ]گناهان ، پاكشان نمودى .
اگر توان تو نبود ، آنان توان نداشتند ، و اگر تثبيت تو نبود ، ثبات نمى يافتند ، و اگر رحمت تو نبود ، اطاعت نمى كردند . ۱