۵۳۱۰.امام على عليه السلام :آگاه باشيد! زمينى كه شما را بر دوش مى كشد ، و آسمانى كه بر شما سايه مى افكند ، فرمان برداران پروردگار شما هستند ، و بركتشان را كه به شما مى رسانند ، براى دلسوزى شما و يا نزديك شدن به شما و يا اميد خيرى كه از شما دارند ، نيست ؛ بلكه به سودرسانى به شما فرمان داده شده اند و اطاعت كرده اند و بر چارچوب مصلحت هاى شما به پا داشته شده اند و به پا ايستاده اند .
۵۳۱۱.امام على عليه السلام :و از نشانه هاى توانمندى قدرت و ظرافت هاى بديع آفرينشش اين است كه از آب درياى موّاج و متراكم و موج در موج ، خشكى آفريد و از آن ، لايه ها ايجاد كرد ، و پس از به هم بسته بودن آن لايه ها ، از آنها هفت آسمان را گشود كه به فرمان او به يكديگر چنگ در انداختند ، و در حدّى كه او فرمان داده بود ، ايستادند ، و زمينى استوار كرد كه آن را آبى سبز رنگ و ژرف و دريايى به فرمان ، بر دوش كشيد كه به فرمانش خوار شد ، و به هيبتش يقين كرد ، و آب روان آن از بيم او بِايستاد .
صخره ها و پستى و بلندى ها را ايجاد كرد ، و كوه هايى را در آنها استوار ساخت و در جايگاهشان پا برجا گردانْد ، سر بر آسمان كشيده و پاى در آب فرو برده . كوه ها را از دشت ها بيرون آورد ، و پايه هاى آنها را در جاى جاى آن [ دشت] و جاهايى كه بايد نصب مى كرد ، فرو بُرد ، قلّه هاى آنها را بلند ساخت ، و بلندى هاى آنها را بالاتر كشيد ، و آنها را براى زمين ، ستون قرار داد و چون ميخ ها در زمين فرو بُرد ، و آنها را با حركتى كه دارند ، آرام ساخت تا مبادا بر ساكنان خود بلرزند و يا آنچه در روى زمين است ، بريزد ، و يا از جايگاه هاى خود ، منتقل شوند .
منزّه است كسى كه زمين را پس از موّاج بودنِ آبش نگه داشت ، و پس از مرطوب بودن كرانه هايش ، آن را خشك كرد ، و آن را براى بندگانش ، گاهواره قرار داد ، و آن را بر روى دريايى ژرف كه راكد و بى جريان و ايستاده و بى حركت است ، چون فرش براى بندگان گسترد ، كه بادهاى سخت ، آن آب را بُردند و باز گردانْدند ، و ابرهاى متراكمْ آن را چون مَشك جنباندند .
«در حقيقت ، براى هر كس كه [ از خدا] بترسد ، در اين [ ماجرا ]عبرتى است» .
