1 / 3
صفات منافقان
۵۳۳۹.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اش كه در آن ، منافقان را توصيف كرده است ـ: شما را از منافقان برحذر مى دارم ؛ چرا كه آنان ، گم راهان و گم راه كنندگان ، خطاكاران و به خطا وادارندگان اند . رنگ هاى گوناگون مى گيرند و فتنه ها مى انگيزند . به هر وسيله اى بر ضدّ شما تكيه مى كنند و در هر كمينگاهى در كمين شما مى نشينند .
آنان دل هايشان بيمار ، و چهره هايشان پاك است . در پنهانْ گام مى زنند و به سوى زيان مى خزند. وصفشان همچون مَرهم و كلامشان شفاست ؛ ولى كارهايشان دردِ بى درمان است . حسدورزان بر راحتى [ مردم] ، و فزايندگان گرفتارى و نوميدسازندگانِ اميدوارى اند .
در هر راهى ، به خاك افتاده اى دارند ، و در هر دلى ، راه نفوذى ، و براى هر اندوهى اشك هايى . به همديگر ثنا قرض مى دهند و در انتظار پاداش از يكديگرند . هر گاه درخواست كنند ، پافشارى مى كنند ، و اگر ملامت كنند ، پرده درى مى كنند ، و اگر داورى كنند ، زياده روى مى كنند . براى هر حقّى ، باطلى آماده دارند ، و براى هر راستى ، كجى ، و براى هر زنده اى ، قاتلى ، و براى هر درى ، كليدى ، و براى هر شبى ، چراغى!
براى طمع ورزى ، به يأس متوسّل مى شوند تا بازارشان را با آن به پا دارند و بر بهاى كالايشان بيفزايند . سخن مى گويند و شُبهه مى پراكنند ، توصيف مى كنند و مشوّش مى كنند . راه را ساده مى نمايند و پيچ و خم هايش را مى افزايند . آنان ، ياران شيطان اند و زبانه هاى آتش . «آنان، حزب شيطان اند. آگاه باش كه حزب شيطان، همان زيانكاران اند» .
