ى ـ آمرزش خواهى
۴۳۵۷.امام على عليه السلامـ در عباراتى كه با آنها دعا مى كرد ـ: بار خدايا! بر من ، آنچه را كه تو از من بدان آگاه ترى ، ببخش. اگر دوباره خلاف كردم ، بار ديگر مرا بيامرز .
بار خدايا! آنچه را كه عهد كردم ، ولى وفاى به آن را از من نديدى ، بر من ببخش .
بار خدايا! آنچه را كه به زبان با آن به تو تقرّب جُستم ، ولى قلبم با آن مخالفت كرد ، به من ببخش .
بار خدايا! نگاه هاى ناشايست ، اشتباه هاى سخن، شهوات دل و خطاهاى زبان را بر من ببخش.
۴۳۵۸.امام على عليه السلامـ همواره مى گفت ـ: بار خدايا! گناهانم به تو زيان نمى رساند ، و رحمت تو بر من ، از تو چيزى نمى كاهد . پس آنچه را كه به تو زيان نمى رساند ، بر من ببخش ، و آنچه را كه از تو نمى كاهد ، به من عنايت كن.
۴۳۵۹.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: خداى من! گناهان من چه مقدارند كه با آنها با كَرَم تو مقابله كنم؟ و عبادت من چه ارزشى دارد كه با آن ، با نعمت هايت مقابله كنم؟ من اميدوارم كه گناهانم در كَرَمت غرق شوند ، چنان كه عبادات من در نعمت هايت غرق مى شوند.
۴۳۶۰.المصباحـ در بيان آمرزش طلبى در سحرگاهان ـ: آنچه را كه على عليه السلام در سحرگاهان ، هر شب و پس از دو ركعت نماز صبح مى گفت، بگو : «بار خدايا! از تو آمرزش مى طلبم به خاطر آنچه از آن توبه كرده و باز بدان روى آورده ام ؛ و از تو آمرزش مى طلبم به خاطر آنچه بِدان تو را قصد كردم ، ولى چيزى را كه براى تو نيست ، در آن مخلوط كردم ؛ و از تو آمرزش مى طلبم براى نعمت هايى كه به من دادى و من با آن نعمت ها خود را بر نافرمانى تو تقويت كردم .
از خداوندى كه جز او ـ كه زنده و پابرجا، داناى ناپيدا و پيدا و رحمان و رحيم است ـ خدايى نيست ، آمرزش مى طلبم به خاطر هر گناهى كه انجام داده ام و براى هر نافرمانى اى كه بدان گرفتار شده ام .
بارخدايا! به من خِرَدى كامل، اراده اى تيز، عقلى برتر، دلى زيرك، دانشى فراوان، و ادبى درخشان روزى كن و همه اينها را به سود من و نه به زيان من قرار ده، به رحمت خود ، اى مهربان ترينِ مهربانان!».
آن گاه ، پنج بار بگو : «أستغفر اللّه الذى لا إله إلّا هو الحى القيوم و أتوب اليه ؛ به درگاه خداوندى كه جز او ـ كه زنده و پابرجاست ـ خدايى نيست ، استغفار مى كنم و به سوى او برمى گردم».
