۴۳۹۸.الأمالى ، طوسىـ به نقل از على بن ربيعه اسدى ـ: على بن ابى طالب عليه السلام سوار شد و هنگامى كه پايش را در ركاب گذاشت ، گفت : «به نام خدا!» و زمانى كه روى چارپا آرام گرفت ، گفت : «سپاسْ خدايى كه ما را اِكرام كرد و در خشكى و دريا حمل كرد، از پاكيزه ها روزى مان داد و ما را بر بسيارى از آفريدگانش برترى بخشيد . «و منزّه است كسى كه اين [ مَركب ] را براى ما رام كرد ، و[ گرنه ] ما را ياراى [ رام ساختن ]آن نبود» .
آن گاه ، سه بار خدا را تسبيح ، سه بار تحميد و سه بار تكبير گفت و آن گاه افزود : «بار خدايا! بر من ببخش؛ چرا كه جز تو كسى گناهان را نمى بخشد» .
آن گاه فرمود : «پيامبر خدا چنين مى كرد و من پشت سرش سوار بودم».
ل ـ هنگام سِكَندرى خوردن چارپا
۴۳۹۹.امام باقر عليه السلام :هرگاه چارپاى على عليه السلام سِكَندرى مى خورد ، مى گفت : «بار خدايا! من از زوال نعمتت و از تغيير عافيتت [ كه به من ارزانى داشته اى ] و از ناگهانى بودن انتقامت به تو پناه مى برم».
م ـ هنگام شنيدن خبر مرگ كسى
۴۴۰۰.امام على عليه السلامـ هرگاه خبر مرگ شخص غايب به وى مى رسيد ـ: همه از خداييم و به سوى او برمى گرديم. بار خدايا! مقام او را در بين هدايت شدگان ، بلند گردان ، و در ميان بازماندگانش جانشين [ او ] باش . مصيبت او را به حساب تو مى گذاريم ، اى پروردگار جهانيان! بار خدايا! ما را از اجر[ تحمّل مصيبت ] او محروم مساز و پس از او ما را به فتنه گرفتار مساز.
