۴۴۱۷.امام على عليه السلامـ هرگاه به هلال ماه مى نگريست ـ: اى آفريده فرمانبر خدا، چرخانِ پُر شتاب ، رفت و آمد كننده در منزل هاى تقدير، و گردان در فلك تدبير! ايمان آوردم به كسى كه به وسيله تو تاريكى ها را روشن كرد، و توسط تو شب هاى تار را روشنايى بخشيد ، تو را نشانى از نشان هاى قدرتش قرار داد ، و علامتى از علامت هاى فرمانروايى اش كرد و با افزونى و كاستى، طلوع و غروب ، و نورافشانى و كسوف ، تو را به كار گرفت و تو در همه اين كارها فرمانبرِ اويى و به سوى خواست او شتابانى.
منزّه است او! چه قدر شگفت است تدبيرى كه او در كار تو بسته است ! و چه قدر لطيف است آنچه در باره تو كرده است! تو را كليد ماهى نو براى كارى نو قرار داده است . خداوند ، تو را ماه بركتى قرار دهد كه روزگاران ، آن را از بين نمى برند ، و ماه پاكى اى قرار دهد كه سال ها آن را آلوده نمى كنند ؛ ماه امنيّت از آفات و سلامت از بدى ها، ماه خجسته اى كه در آن ، نُحوستى نيست ، و مباركى اى كه ناميمونى اى بِدان راه ندارد ، و آسانى اى كه با سختى نمى آميزد ، و خيرى كه هيچ شرّى آن را نمى آلايد ؛ ماه امنيّت و ايمان، نعمت و بخشندگى ، و سلامت و اسلام.
بار خدايا! ما را از خشنودترين كسانى كه [ اين ماه ] بر آنها مى تابد ، و پاك ترين كسانى كه به آن مى نگرند ، و خوش بخت ترين كسانى كه در اين ماه براى تو عبادت مى كنند ، قرار ده .
بارخدايا! توفيق توبه بما بده ، و از بينوايى حفظمان كن ، و شكر نعمتت را روزى مان گردان و بهترين جامه سلامت را برما بپوشان ، و با تكميل نمودن فرمانبرى ما از خويش در اين ماه ، منّت خود را بر ما تمام كن كه تو مهربان و ستوده اى .
