د ـ در سجده
۴۴۲۷.الأمالى ، صدوقـ به نقل از اَصبغ بن نُباته ـ: اميرمؤمنان در سجده اش مى گفت : «سرور من! با تو همچون مناجات بنده ذليلى با مولاى خود ، مناجات مى كنم . از تو همچون كسى كه مى داند تو مى بخشى و چيزى از آنچه در نزدت هست ، كاسته نمى شود ، در خواست مى كنم ، و چون كسى كه مى داند به غير از تو كسى گناهان را نمى بخشد، از درگاهت آمرزش مى طلبم ، و چون كسى كه مى داند تو بر هر چيزى توانايى ، به تو تكيه مى كنم».
۴۴۲۸.امام على عليه السلامـ در سجده ـ: بار خدايا! براى تو سجده مى كنم، تسليم تو ام، به تو ايمان دارم، بر تو تكيه مى كنم و تو پروردگار منى. گوشم، چشمم، گوشتم، خونم، استخوانم، رگم، مويم و پوستم بر تو سجده مى كنند. خداوند ، منزّه است؛ خداوند ، منزّه است؛ خداوند ، منزّه است.
ه ـ بين دو سجده
۴۴۲۹.امام على عليه السلامـ بين دو سجده ـ: بار خدايا! مرا ببخشا و بر من رحم كن، توانگرم ساز و منزلتم را بلند گردان .
و ـ در سجده شكر
۴۴۳۰.امام على عليه السلامـ در سجده شكر ـ: پندم دادى ، پند نگرفتم؛ از حرام هايت برحذرم داشتى ، حذر نكردم؛ كمك هايت را در تمام عمرم دريغ نداشتى و من شكر نكردم . بخششت را، بخششت را مى خواهم ، اى كريم! از تو آسايش به هنگام مرگ را مى خواهم و گذشت به هنگام حسابرسى را مى طلبم.
