۴۴۸۱.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: به عزّت يگانگى و كَرَم خداوندى ، از تو درخواست مى كنم كه پس از مرگم نيكى ات را از من قطع مكن ، چنان كه در ايّام زندگى ام هماره [ به رحمت] به من مى نگرى .
تو همانى هستى كه هر كه تو را بخواند ، پاسخ مى دهى ، و هر كه را به تو اميد دارد ، نا اميد نمى سازى . آن كه جز تو را مى خوانَد ، گم راه است؛ چرا كه تو كسى را كه به درگاهت آيد ، از ورود بازنمى دارى ، و بر آن كه تو را نافرمانى مى كند ، مى بخشى .
آن كه از تو فاصله گرفته تو را از دست نمى دهد ، و آن كه با تو دشمنى مى كند ، نمى تواند تو را درمانده سازد . همه در سيطره قدرت تو اند و همه ، روزىِ تو را مى خورند.
۴۴۸۲.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: بار خدايا! اگر در درخواستم درماندم و در طلبم مردّد شدم ، مرا بر مصلحتم هدايت كن و بر هدايت وادارم كن . بار خدايا! كار مرا به عفو خود ، وا گذار و بر عدالتت وا مگذار .
۴۴۸۳.امام على عليه السلام :اى در بخشش ، برترينِ نعمت دهندگان و در نعمت ، نعمت بخش ترين بخشندگان! نعمت هايت به من فزون شده و از شمارش آنها ناتوان گشته ام و در برابر آنها از سپاسگويى عاجز شده ام . پس سپاس ، تو راست بر آنچه كه دادى و شكر ، از آنِ توست در برابر آنچه بخشيدى ، اى بهترين كسى كه خواننده اى او را مى خوانَد و برترين كسى كه اميدوارى به او اميد مى بندد!
در پناه اسلام ، به تو متوسّل مى شوم و به حرمت قرآن ، بر تو تكيه مى كنم و به حقّ محمّد صلى الله عليه و آله و خاندان محمّد ، به تو تقرّب مى جويم . پس بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و به من پيمانى را (اسلام) را كه بدان اميد به اداى حاجتم دارم ، بشناس ، به [ حقّ ]رحمتت ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
