۴۴۸۴.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: خداى من! چگونه خوش گمان نباشم ، و حالْ آن كه بخشش از تو نيكوست؟ خداى من! اگر به عدل خود با ما رفتار كنى ، هيچ حَسَنه اى براى ما باقى نخواهد مانْد ، و اگر فضل خود را شامل حال ما كنى ، هيچ بدى اى از ما باقى نخواهد ماند.
۴۴۸۵.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: مرا از هرچه جز آن هدفى كه برايش آفريدى ام ، فراغت بخش ، و به آنچه خود برايم متكفّل شده اى ، مشغول مساز . مرا محروم مكن ، در حالى كه از تو درخواست دارم ، و عذابم مده ، در حالى كه از تو آمرزش مى طلبم.
۴۴۸۶.امام على عليه السلام :خداى من! اگر مرا به اسلامْ هدايت نمى كردى ، هدايت نمى شدم ، و اگر ايمان به خودت را روزىِ من نمى ساختى ، به تو ايمان نمى آوردم ، و اگر زبانم را به دعايت گويا نمى ساختى ، دعايت نمى كردم ، و اگر شيرينى شناختت را به من نمى چشاندى ، تو را نمى شناختم ، و اگر شدّت مجازاتت را برايم بيان نمى كردى ، به تو پناه نمى جُستم.
۴۴۸۷.امام على عليه السلام :خداى من! به عزّت و جلالت سوگند ، تو را چنان دوست مى دارم كه شيرينى آن در دلم استقرار يافته است. در دل يكتا پرستانت هرگز چنين انديشه اى تحقّق نمى يابد كه تو دوستدارت را دشمن بدارى.
۴۴۸۸.امام على عليه السلام :خداى من! اگر گناهان من بين آسمان و زمينْ را پر كند ، [ آن سان] كه [ از سويى ]ستارگان را بشكافد و [ از سوى ديگر] به عمق زمين رسد، هرگز نا اميدى ، مرا از توقّع بخشش تو باز نمى دارد ، و يأس ، مرا از دستيابى به خشنودى ات منع نمى كند.
خداى من! با دعايى كه مرا آموزش دادى ، تو را خواندم . پس مرا از پاداشى كه به من وعده داده اى ، محروم مساز . از جمله نعمت ها آن است كه مرا به نيك دعا كردن به درگاهت راهنمايى كردى ، و تمام كردن اين نعمت به آن است كه پاداش پسنديده ات را شامل حالم سازى .
