۴۶۷۵.امام على عليه السلام :همراه پيامبر خدا ، در يكى از راه هاى مدينه قدم مى زدم تا آن كه به باغى رسيديم. گفتم : اى پيامبر خدا! اين باغ ، چه قدر زيباست !
فرمود:«زيباست و تو در بهشت،زيباتر از آن را دارى».
آن گاه به باغ ديگرى رسيديم. گفتم : اى پيامبر خدا! اين باغ ، چه قدر زيباست !
فرمود : «بسيار زيباست و تو در بهشت ، زيباتر از آن را دارى» .
به هفت باغ گذر كرديم كه من مى گفتم : «اى پيامبر خدا! چه قدر زيباست!» و او مى فرمود : «تو در بهشت ، زيباتر از آن را دارى».
هنگامى كه راه خلوت شد ، دست در گردنم افكند و ناگهان گريست و فرمود : «پدرم به فداى تنهاىِ شهيد باد!».
گفتم : چه چيزى تو را به گريه انداخت ، اى پيامبر خدا؟
فرمود : «كينه هايى در دل برخى مردم ، كه آنها را براى تو آشكار نخواهند كرد ، مگر پس از من ؛ كينه هاى بدر و خونخواهى اُحد».
گفتم : آيا دينم سالم خواهد مانْد؟
فرمود : «دينت سالم خواهد بود. اى على! بشارت باد كه زندگى و مرگت همراه من است و تو برادر منى ، وصىّ منى ، برگزيده ، وزير، وارث و پردازنده [ امانات و ديون] از سوى منى .
تو قرض هاى مرا ادا مى كنى و از عهده تعهّداتم بر مى آيى و ذِمّه مرا آزاد مى كنى و امانت مرا مى پردازى و با ناكثين، قاسطين و مارقينِ امّتم بر سنّت من مى جنگى . تو نسبت به من ، چون هارون نزد موسى عليه السلام هستى، و هارون براى تو ، نمونه خوبى است، هنگامى كه قومش او را ضعيف شمردند و مى خواستند او را بكشند. ۱ پس در برابر ستم قريش بر خود و اتّحادشان عليه تو صبر كن ؛ چرا كه تو [ براى من] چون هارون براى موسى عليه السلام هستى.
