۴۲۷۰.امام على عليه السلام :منزّهى تو كه همه جا را پُر كرده اى و با همه چيزْ فرق دارى ، و تو همانى كه هيچ چيز تو را گم نمى كند و تو هر آنچه را بخواهى ، انجام مى دهى.
۴۲۷۱.امام على عليه السلام :منزّه است آن كه خِرَدها را از توصيف آفريده هايى كه او در پيش ديده ها متجلّى ساخته ، به حيرت انداخته است ، از اين رو ، آنها را محدود و ساخته شده و تركيب يافته و رنگ آميزى شده ، دريافته است و زبان ها را از وصف وى ، عاجز گردانيده و نمى توانند اوصاف او را شرح كنند. منزّه است خدايى كه پاهاى موران خُرد و پشه هاى ريز و آفرينش جانداران بزرگ تر از آنها را چون فيلان و ماهيان استوارى بخشيد ، و [ نيز ]برخود بايسته ساخت كه هيچ پيكرى كه وى جان در آن دميده ، نجنبد ، جز آن كه مرگ را وعده گاه و نيستى را پايان كارش قرار داده است.
۴۲۷۲.امام على عليه السلام :پاكا ! چه قدر شأن تو بزرگ است! پاكا ! چه بزرگ است آنچه از خلقت تو مى بينم ؛ و چه خُرد است هر حادثه بزرگى در كنار قدرت تو ؛ و چه با عظمت است آنچه از ملكوت تو مى بينم ؛ و چه ناچيز است در برابر آنچه از سلطنت تو بر ما نهان است ؛ و چه فراگير است نعمتِ تو در اين جهان ؛ و چه اندك است در كنار نعمت هاى آن جهان ... به آفرينندگى و معبودى ستودنى ترى به خاطر نيكْ آزمايى بندگانت .
۴۲۷۳.امام على عليه السلامـ درباره زمين ـ: منزّه است آن كه زمين را پس از تموّج آب هاى آن ، ساكن كرد و پس از رطوبت كرانه هايش ، آن را خشك نمود و آن را براى بندگانش مكان آرامش قرار داد و براى زندگىْ آن را گستراند، بر روى درياى ژرفِ آرامى كه حركت نمى كند و ايستاده اى كه سِير نمى كند، بادهاى سخت ، آن را مى بَرَند و برمى گردانند و ابرها آن را چون مَشك مى جنباند.
