۴۸۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در روز غدير ـ: اى مردم! هيچ دانشى نيست ، مگر آن كه خداوند ، در من فراهم آورْد ، و هر دانشى كه آموختم ، آن را در پيشواى پرهيزگاران ، فراهم آوردم . هيچ دانشى نيست ، مگر آن كه آن را به على آموختم و اوست «امام مبين (پيشواى روشنگر)». ^۱

۴۸۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره على عليه السلام ـ: دينتان را از او بگيريد ، و در همه كارهايتان از او پيروى كنيد ؛ چرا كه هر آنچه خدا به من آموخت ، نزد او هست .

۴۸۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سوگند به عزّت پروردگارم كه پروردگارم چيزى به من نياموخت ، مگر آن كه آن را به على آموختم ، و او به راه هاى آسمان از راه هاى زمين ، آشناتر است .

۴۸۴۶.الكافىـ به نقل از حُمران بن اَعيَن ، از امام صادق عليه السلام ـ: جبرئيل عليه السلام دو انار براى پيامبر خدا آورد . پيامبر خدا ، يكى از آن دو را خودش خورد و ديگرى را دو نيمه كرد . نيمى را خودش خورد و نيم ديگرش را به على عليه السلام خوراند .
آن گاه ، پيامبر خدا فرمود : «اى برادرم! آيا مى دانى اين دو انار ، چه بودند؟».
گفت : نه .
فرمود : «اوّلى ، نبوّت بود كه تو را در آن ، سهمى نيست و ديگرى ، دانش بود ، كه تو در آن ، شريك منى» .
گفتم : خدا كارهايت را به سامان آورد ! چگونه ممكن است كه على عليه السلام شريك پيامبر صلى الله عليه و آله در علم باشد؟
[ امام صادق عليه السلام ] فرمود : «خداوند ، دانشى را به محمّد صلى الله عليه و آله نياموخت ، مگر آن كه به وى دستور داد آن را به على عليه السلام بياموزد» .

۴۸۴۳.عنه صلى الله عليه و آلهـ يَومَ الغَديرِ ـ: مَعاشِرَ النّاسِ ، ما مِن عِلمٍ إلّا وقَد أحصاهُ اللّه فِيَّ ، وكُلُّ عِلمٍ عَلِمتُ فَقَد أحصَيتُهُ في إمامِ المُتَّقينَ ، وما مِن عِلمٍ إلّا عَلَّمتُهُ عَلِيّا ، وهُوَ الإِمامُ المُبينُ . ^۱

۴۸۴۴.عنه صلى الله عليه و آلهـ في عَلِيٍّ عليه السلام ـ: فَقَلِّدوهُ دينَكُم ، وأطيعوهُ في جَميعِ اُمورِكُم ؛ فَإِنَّ عِندَهُ جَميعَ ما عَلَّمَنِي اللّهُ عَزَّوجَلَّ . ^۲

۴۸۴۵.عنه صلى الله عليه و آله :فَوَعِزَّةِ رَبّي ، ما عَلَّمَني رَبّي شَيئا إلّا عَلَّمتُهُ عَلِيّا ، وإنَّهُ بِطُرُقِ السَّماءِ أعرَفُ مِنهُ بِطُرُقِ الأَرضِ . ^۳

۴۸۴۶.الكافي عن حمران بن أعين عن الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ جَبرَئيل عليه السلام أتى رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِرُمّانَتَينِ ، فَأَكَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إحداهُما وكَسَرَ الاُخرى بِنِصفَينِ ، فَأَكَلَ نِصفا وأطعَمَ عَلِيّا نِصفا .
ثُمَّ قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : يا أخي ، هَل تَدري ما هاتانِ الرُّمّانَتانِ ؟ قالَ : لا .
قالَ : أمَّا الاُولى فَالنُّبُوَّةُ ، لَيسَ لَكَ فيها نَصيبٌ ، وأمَّا الاُخرى فَالعِلمُ ، أنتَ شَريكي فيهِ .
فَقُلتُ : أصلَحَكَ اللّهُ ، كَيفَ كانَ يَكونُ شَريكَهُ فيهِ ؟
قالَ : لَم يُعَلِّمِ اللّهُ مُحَمَّدا صلى الله عليه و آله عِلما إلّا وأمَرَهُ أن يُعَلِّمَهُ عَلِيّا عليه السلام . ^۴