۴۹۰۲.امام على عليه السلام :پيش از آن كه مرا از دست بدهيد ، از من بپرسيد . سوگند به خدا ، آيه اى در قرآن نيست ، مگر آن كه من مى دانم درباره چه كسى و در كجا نازل شده است : در صحرا و يا در كوه . پروردگار من ، به من ، دلى زيرك و زبانى گويا بخشيده است .
۴۹۰۳.امام على عليه السلام :اى مردم! دانش ، به سرعتْ باز گرفته مى شود و نزديك است كه مرا از دست بدهيد . پس ، از من بپرسيد ؛ چرا كه هيچ آيه اى از كتاب خدا را از من نمى پرسيد ، مگر آن كه از آن به شما خبر خواهم داد كه درباره چه چيزى نازل شده است ، و شما پس از من ، كسى را نخواهيد يافت كه براى شما [ اين چنين] سخن گويد .
۴۹۰۴.امام على عليه السلام :اى مردم! پيش از آن كه مرا از دست دهيد ، از من بپرسيد . سوگند به خدا ، در درون قرآن ، آيه اى نيست كه شأن نزول ، جاى نزول و هدف از نزول آن برايم پوشيده باشد .
۴۹۰۵.امام على عليه السلام :اى مردم! از من بپرسيد ؛ چرا كه پس از من ، كسى را نخواهيد يافت كه از من نسبت به آنچه درباره اش مى پرسيد ، داناتر باشد ، و كسى را نخواهيد يافت كه از من به آنچه درون قرآن است ، داناتر باشد . پس ، از من بپرسيد .
۴۹۰۶.امام على عليه السلام :آيه اى از قرآن بر پيامبر خدا نازل نشد ، مگر آن كه مرا به خواندنش وا داشت ، و آن را بر من املا كرد ، و من به خطّ خودم آن را نوشتم ، و تأويل و تفسير ، ناسخ و منسوخ ، محكم و متشابه ، و خاص و عامّ آن را به من آموخت .
