۴۹۲۰.النهايةـ به نقل از ابن عبّاس ـ: دانش من به قرآن ، در كنار دانش على عليه السلام ، همچون آبگيرى كوچك در كنار دريايى بى كران است .

۴۹۲۱.الكافىـ به نقل از منصور بن حازم ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : خداوند ، با جلالت تر و گرامى تر از آن است كه به وسيله بندگانش شناخته شود ؛ بلكه بندگانش به وسيله او شناخته مى شوند .
فرمود : «راست گفتى» .
گفتم : هر كس كه بداند پروردگارى دارد ، بايد بداند كه آن پروردگار، خشنودى و ناخشنودى اى دارد و البتّه او خشنودى و ناخشنودى پروردگارش را جز از راه وحى و پيامبر ، نخواهد شناخت . . . هر كس كه به وى وحى نمى شود ، بايد در پى پيامبران باشد و هر گاه آنان را ببيند ، خواهد فهميد كه آنان ، حجّت اند و اطاعتى كه واجب شده ، حقّ آنان است .
و به مردم گفتم : مى دانيد كه پيامبر خدا ، حجّت خدا بر بندگانش است؟
گفتند : آرى .
گفتم : آن گاه كه پيامبر خدا درگذشت ، چه كسى حجّت بر بندگان بود؟
گفتند : قرآن .
به قرآن نگريستم و ديدم كه مُرجِئيان ، قَدَريان و حتّى زنديقى كه به قرآنْ ايمان ندارد ، با آن ، استدلال مى كنند تا جايى كه حريفانِ خود را در بحث ، مغلوب مى سازند . بدين ترتيب ، فهميدم كه قرآن ، جز به وسيله يك مفسّر (متصدّى تفسير) نمى تواند حجّت باشد و هر آنچه كه آن مفسّر درباره قرآن گفت ، همان ، حق است . از اين رو ، به آنان گفتم : چه كسى مفسّر قرآن است؟
[ مردم] گفتند : ابن مسعود ، آن را مى دانست . عمر نيز آن را مى دانست و حُذَيفه هم آن را مى دانست .
گفتم : همه قرآن را [ مى دانستند]؟
گفتند : نه .
و كسى را جز على عليه السلام نيافتم كه درباره اش بگويند : او همه قرآن را مى داند . وقتى وضعيت در بين مردم ، چنين باشد كه اين يكى بگويد : «نمى دانم» و آن يكى بگويد : «نمى دانم» و آن ديگرى هم بگويد : «نمى دانم» ، ولى على عليه السلام بگويد : «مى دانم» ، من گواهى خواهم داد كه على عليه السلام مفسّر قرآن است و پيروى از او واجب است و پس از پيامبر خدا ، حجّت خدا اوست و هر آنچه كه درباره قرآن گفته ، همان ، حق است .
امام صادق عليه السلام فرمود : «رحمت خدا بر تو باد!» .

۴۹۲۰.النهاية عن ابن عبّاس :فَإِذا عِلمي بِالقُرآنِ في عِلمِ عَلِيٍّ كَالقَرارَةِ ^۱ في المُثعَنجَرِ ^۲ . ^۳

۴۹۲۱.الكافي عن منصور بن حازم :قُلتُ لِأَبي عَبدِ اللّه عليه السلام : إنَّ اللّهَ أجَلُّ وأكرَمُ مِن أن يُعرَفَ بِخَلقِهِ ، بَلِ الخَلقُ يُعرَفونَ بِاللّهِ . قالَ : صَدَقتَ .
قُلتُ : إنَّ مَن عَرَفَ أنَّ لَهُ رَبّا فَيَنبَغي لَهُ أن يَعرِفَ أنَّ لِذلِكَ الرَّبِّ رِضا وسَخَطا ، وأنَّهُ لا يُعرَفُ رِضاهُ وسَخَطُهُ إلّا بِوَحيٍ أو رَسولٍ ، فَمَن لَم يَأتِهِ الوَحيُ فَقَد يَنبَغي لَهُ أن يَطلُبَ الرُّسُلَ ، فَإِذا لَقِيَهُم عَرَفَ أنَّهُمُ الحُجَّةُ وأنَّ لَهُمُ الطّاعَةُ المُفتَرَضَةُ .
وقُلتُ لِلنّاسِ : تَعلَمونَ أنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ هُوَ الحُجَّةَ مِنَ اللّهِ عَلى خَلقِهِ ؟ قالوا : بَلى .
قُلتُ : فَحينَ مَضى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، مَن كانَ الحُجَّةُ عَلى خَلقِهِ ؟ فَقالوا : القُرآنُ .
فَنَظَرتُ فِي القُرآنِ فَإِذا هُوَ يُخاصِمُ بِهِ المُرجِئُ وَالقَدَرِيُّ وَالزِّنديقُ الَّذي لا يُؤمِنُ بِهِ حَتّى يَغلِبَ الرِّجالَ بِخُصومَتِهِ ، فَعَرَفتُ أنَّ القُرآنَ لا يَكونُ حُجَّةً إلّا بِقَيِّمٍ ، فَما قالَ فيهِ مِن شَيءٍ كانَ حَقّا .
فَقُلتُ لَهُم : مَن قَيِّمُ القُرآنِ ؟ فَقالوا : اِبنُ مَسعودٍ ، قَد كانَ يَعلَمُ ، وعُمَرُ يَعلَمُ ، وحُذَيفَةُ يَعلَمُ .
قُلتُ : كُلَّهُ ؟ قالوا : لا .
فَلَم أجِد أحَدا يُقالُ : إنَّهُ يَعرِفُ ذلِكَ كُلَّهُ إلّا عَلِيّا عليه السلام ، وإذا كانَ الشَّيءُ بَينَ القَومِ فَقالَ هذا : لا أدري ، وقالَ هذا : لا أدري ، وقالَ هذا : لا أدري ، وقالَ هذا : أنَا أدري ، فَأَشهَدُ أنَّ عَلِيّا عليه السلام كانَ قَيِّمُ القُرآنِ ، وكانَت طاعَتُهُ مُفتَرَضَةً ، وكانَ الحُجَّةُ عَلَى النّاسِ بَعدَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وأنَّ ما قالَ فِيالقُرآنِ فَهُوَ حَقٌّ. فَقالَ : رَحِمَكَ اللّهُ . ^۴